staðfesting av fullgjørdari frelsu. Kristus Jesus, við úthelling av blóði Sínum hevur strikað út syndir fólks Síns. Ikki ein av hesum syndarum sum Hann doyði fyri, kann undir nøkrum umstøðum, fortapast

lagi, tí viðurskiftini hava verið ógreið í mong ár, og eg havi ikki gjørt annað enn at loyst gamlar syndir fyri mína tíð sum borgmeistari fyri uttan tykkara hjálp. Men nú komi eg at heita á tykkum at loysa

rindað fyri allar syndir og øll brek. Jesus kann fullkomiliga frelsa, endurreisa, grøða og uppafturrætta ein og hvønn, sum viðurkennir Hann sum einasta og fullkomna offur fyri okkara syndir, misgerðir, veikleikar

og børn okkara. 5. Mós. 29, 29a Tað, sum eg havi mest at takka fyri, er at eg lærdi at kenna, at syndir mínar eru fyrigivnar, tí at Jesus tók tær á seg á Golgata krossi ein myrkan dag. Tann myrki dagurin

sum er omanfyri rættin eftir lógini. Dávid prísar Gudi fyri, at hann náðiliga hevur fyrigivið sær syndir sínar. Fyrigevingin var tá eins og nú í hesum: at vit játta syndum okkara og biðja Jesus um náði

vanliga fatan og vísund. Rómverski deyðin á krossinum er markamótið, táið éin maður tekur á seg allar syndir, kollek­tivu ábyrgdina á sínar herðar, samstundis sum stungin verður út ein kós, ein læra, sum í [...] At hann ikki hekk har sum syndabukkur, men sum fyrimynd, sum sannleiki. Hann doyði fyri okkum og syndir okkara, men boðskapur hansara var, at fáa hvønn einstakan at finna sannleikan í sjálvum sær, sjálvur [...] hetjudeyði, onki rationelt martyrium. Her var onki menn­iskja handan kosmetisku fasaduna, sum átók sær syndir annara og til endans bløddi út á heygnum Golgata, ímeðan tey glataðu í ovfarakæti treðu deyðadansin

lesa ongantíð aftur um nakað líknandi. Men skriftin lærir aðrastaðni, at fólk verða straffa fyri syndir sínar. Skriftin lærir eisini, at onnur kunnu doyggja, tí vit hava gjørt nakað skeivt. Hetta er álvarsamt

endaliga gav full­veld­is­skút­uni skotið fyri bógvin við at øsa An­finn Kall­s­berg so nógv um gaml­ar syndir, at hann tveitti Tjóð­veldi á dyr í Tinganesi. Kanska Sjúrður Skaale fær nýggj per­spek­tiv inn í

ræðuligan dóm, sum kemur vegna synd fólksins. Hvussu er tað við dóminum ið hongur yvir tær fyri tínar syndir? Er hann burtur við trúnni á Jesus Kristus, ella skumpar tú enn hendan spurningin um ævinleikan framman

64, Dk. 438, Gfs. 5 1.Við Golgata eg friðin fann, har blóð Guds sonar niður rann; tað burtur mínar syndir tvóð, hans náði móti mær er góð. 2.Tað svárt var har á Golgata, tí øll mín synd á Jesus lá; hann [...] verð. 4.O, Jesus góði, lær meg sjá, teg hangandi á Golgata; í grøvina tú lagdur var, tí at tú mínar syndir bar. 5.Úr grøvini tú tó upp stóð, tá runnið hevði alt títt blóð; sum hvørja sál her tváa kann, tú