av Jógvani Arge nú í evstu løtu undan ólavsøkukonsertini at leggja á meg fyri at elva til fløkju, klandur og óneyðugar útreiðslur fyri kommunukassan, tá ið hann fullvæl veit, at eg júst havi gjørt tað øvugta
at umseta greinina í The Observer til føroyskt og verður hon her endurgivin undir yvirskriftini Klandur um íslendsku genirnar. »Fólk trúðu, at íslendingar vóru væl vardir móti vísindaligari neyðtøku og
at umseta greinina í The Observer til føroyskt og verður hon her endurgivin undir yvirskriftini Klandur um íslendsku genirnar. Fólk trúðu, at íslendingar vóru væl vardir móti vísindaligari neyðtøku og
eru, kann tað gerast neyðugt at flyta aðrastaðni at búgva. Klandur og kegl er ikki óvanlig orsøk til slíkar fráflytingar. Í løgtinginum er klandur dagligur kostur. Man tað ikki vera júst hetta og so tann
tíverri ikki í samstarvinum millum føroyska Javnaðarflokkin og fakrørsluna. Persónligar ósemjur, klandur og stríð legði fót fyri hesum samstarvi, og endaði tað við, at Javnaðarflokkurin leið ein lemjandi
beinleiðis samráðingum, og altso ikki við knívinum á barkanum. - Lívið er alt ov stutt til innanhýsis klandur. Latum okkum finna eitt gott stev og fara í positivar samráðingar við klaksvíkingar, siga tey. OBS:
Føroyingar eru protektionistiskir. Tá talan er um lokalpolitikk, hugsa vit bara um okkara lítla umráði. Vit eru í kapping við restina av føroyingum. Vit skulu hava áðrenn tey, ella blíva vit fornermað
Hjálpir at klandrast - Vit síggja, at har landið hevur verið mest sinnað at hjálpa, er har størst klandur er. Í Sandoynni hevði ongin ráð at lata heimini upp og tí var ein royndarætlan gjørd, har landið
sungin á Tinghúsvøllinum hvørja ólavsøku, siga tað sama: “Ólavsøkan skal øld eftir øld, reka burt klandur og sorg, verið, so leingi sum føroyingur er, Tórshavn vár miðstøð og borg.” Havnin er vár. Hon
sleppa undan smáum ósemjum. Er tað nakað, sum oljufeløgini ræðast, so er tað klandur, og ein hevur varhugan av, at er talan um klandur í einum øki, so halda oljufeløgini seg bara vekk. Her eru nevniliga so nógvir
