Er viljin til staðar, gongur alt. Eg fari at ynskja mammu hjartaliga tilukku við teimum sjeyti og Guds ríku signing framyvir.
Paulus Tá ið tosað verður um tey samkyndu, verður ofta víst til rómverjabrævið 1, 26 – 27: Tí gav Gud teir upp í skammloysis girndir; tí at bæði konufólk teirra skiftu hin náttúrliga umgang um við hin [...] sum tað verður víst til er 1. korintbræv 6,9 - 10: Ella vita tit ikki, at órættvísir ikki skulu arva Guds ríki. Villist ikki! Hvørki siðloysingar ella avgudadýrkarar ella horkallar ella teir, sum lata seg [...] slíkt ólevnað, ella tjóvar ella gírugir ella drykkjumenn ella illmælismenn ella ránsmenn skulu arva Guds ríki. Heldur ikki her hoyra vit nakað um menniskju, sum elska hvønn annan. Tvørturímóti hoyra vit
sum var eitt sindur størri enn hin fyrra. - Nú eru 32 ár liðin, síðani seinasta útgávan av Songbók Guds Fólks kom út. Nógvir sálmar og sangir eru komnir aftrat síðani tá, og sum verða nýttir í samkomunum
góðsemi, umsorgan og góðu gávur at siga frá. Hetta høvdu tey frá pápanum, ið var frásøgumaður av Guds náði. Tað hoyrdi eg altíð frá monnum, sum høvdu verið til skips saman við honum. Og so vóru tey øll
bert bleiv 3 ár. Hesin sangurin bleiv sungin til jarðarferðina. Hann kemur so ofta fram fyri meg. Gud hvønn ein smáfugl hevur skapt, hann føðir, varðar teir, menn elskar hann enn fuglarnar, meg elskar
Kvívík. Eitt av evnunum er tað tey nevna myndamálið í Bíbliuni. Her verður spurningurin settur um Gud sum faðir, eina móður, eina leyvu, eina ørn, ein kelda við vatni ella logandi eldur. Høvið verður eisini
Kvívík. Eitt av evnunum er tað tey nevna myndamálið í Bíbliuni. Her verður spurningurin settur um Gud sum faðir, eina móður, eina leyvu, eina ørn, ein kelda við vatni ella logandi eldur. Høvið verður eisini
ferðalag, har vit saman um fjøll hava stigið á sumri og vetri so mangan dag: “Mín vinur nú hvíl í Guds friði”. pmp
nakað mær til mein. Og tá ið eg var burtur ei gloymdur var av tær, tú meg í tínum bønum til Harran Gud fram bar. Vit síggja fram til at halda dagin saman við tær í Frelsunarherinum i Tórsgøtu saman við
døgurðanum, og tað var nakað, ið Sofus ikki var serliga glaður fyri, hann vildi hava eplir til døgurða, og Gud hjálpi tú mær, um hann ikki hevði fingið hendan kokkin at kóka eplir til hansara í staðin fyri rís
