Jónleif Johannesen heldur eisini, at tað hevði verið hóskandi at givið løntakaranum í Føroyum eina umbering fyri, at samgonguleiðarin góðtók at arbeitt var í blindum, tá ið samgongan minkaði pensjónsuppsparingina

at: "Fyrst vil eg takka fyri tykkara nøgdsemi við mína nýggjársrøðu, hareftir vil eg geva eina umbering fyri, at eg havi verið ov generaliserandi í mínum orðavali í einum setningi, í einum beinleiðis

innan hann endaði við alment at biða tjaldrið, ið hann fyri mongum árum síðani gjørdi firti, um umbering. Fjøldin fagnaði heldur øðrvísi røðuni, og síðani sang kórið Ljómur. Endað varð við at syngja tjóðsangin

merkjum. Tað er tað sama, ið hendir tá eitt barn verður happað - óansæð hvussu nógv vit biða um umbering, hvørva arrini ikki.

veg til Sands at spæla, men mistu hugin á veg suður. Teir ringdu avboð, men máttu finna upp á eina umbering fyri ikki at møta til dansin. - Vit søgdu so, at bussurin hjá okkum var farin út av á Oyggjarvegnum

við sínum uppskoti og kjølhálar tingmenn, og har hevur hann so fingið sítt burturúr. Eg biði um umbering; men her verið eg noyddur at taka til, at Judas kyssti eisini Jesus. Síðani kemur tað til eykafíggjarlóg

fyri og styttir um tíðina, »tá ið teir vondu dagarnir koma.« Ikki tykir mær, at vit skulu biðja um umbering fyri, at so nógv blíva so gomul. Hvør dagur er ein gáva. Vit, sum í dag eru vorðin eldri høvdu okkara

taka avgerðir, tá ið tørvurin at taka avgerðir eru átroðkandi, og ikki nýta ein nærkandi valdag sum umbering fyri onki at gera. Mín vón er, at henda hugsan kemur at merka tað, ið eftir er av hesum valskeiðnum

út av lagi táp­u­ligt, at lands­stýr­is­mað­ur­in átti at kropið til kossin og bið­­ið um almenna umbering fyri vánaligt lógarhandverk í Vinn­u­málaráðnum. – So vit gera sum Jan Høj­gaard og geva Vinn­u

hann hevur onki mál. Í síðsta enda er henda framferðin, har mann leggur gudum orð í munnin, ein umbering fyri at ogna sær sjálvum vald og upphevja seg uppum onnur menniskju. Dømi um hetta er m.a., at kirkjan