tí, tey gera, ráðføra teimum, hjálpa teimum at raðfesta, seta greið mørk, geva teimum heilsugóðan mat, syrgja fyri at tey fáa nóg mikið av svøvni og fáa tey at gera skúlating. Skuldi verið óneyðugt at
ger ein sáttmála við onnur – í hesum føri børn síni – um at tey fáa jørðina, og fyrri eigarin fær mat, klæði og tak yvir høvdið afturfyri. Men hvat um ein óðalsmaður eingi børn hevði? So kundu onnur koma
monnum, í einum kamari, so tað er næstan sum at vera soldátur aftur. Og verður alt latið okkum her, mat og klædnavask, m.a. tí vit av trygdarávum ikki hava havt møguleika fyri at fara út at royna okkum í
sundið. Tá arbeiðið fór í gongd við at gera berghol til Kunoyar í 1986, fekk mamma til uppgávu at gera mat til arbeiðsfólkið, sum hon eisini fekk nógv rós fyri. Mamma og pápi fingu fýra børn, og eg eri yngst
eina roykstovu, eina fína stovu, køk o.s.fr. øll rúmini høvdu ein ávísan týdning, køkurin var til mat, roykstovan til hugna, og fína stovan til fína vitjan. Í dag er vanligt at stova og køkur eru sama
umsorgan fyri teimum. Fyrlyskorpset er eitt stað har heimleys, sum búgva á gøtunum, kunnu koma inn at fáa mat, læknahjálp og sosiala ráðgeving. Umframt andaliga vegleiðing og hjálp fáa tey eisini brúsubað og síni
við minnissvinni kunnu matgera, men gloyma at seta matin á borðið, ella at tey yvirhøvur hava gjørt mat. 3. Máltrupulleikar. Fólk við minnissvinni gloyma heilt einføld orð og seta onnur orð í staðin, so
størri javna í samfelagnum. Tað er svárari hjá tí fátækra ikki at hava ráð til at eta heilsugóðan mat, enn hjá tí ríka at rinda vanligan, norðurlendskan, progressivan skatt. At áseta eitt fátækramark fyri
jørðini. Umframt tann fakliga og uppbyggjandi partin, sleppa tey sjálvandi eisini at royna føroyskan mat og mentan, sum ikki kann upplivast aðrastaðni í verðini, siga fyrireikararnir.
ótrúliga nógv. Tað kundi akkurát tað sama verið Føroyar. Slíkt viðførir nógv ferðafólk – tað vit kalla mat-ferðafólk, segði Heðin Mortensen. Hann vísti á, at seinnu árini er serligur vøkstur at síggja í undirhalds-
