hjá dóttir okkara í seinastu viku, og gingu ein tíma inn í skógin til ein sjógv, og har grillaðu vit kjøt og pylsur á opnum báli. Tað var ein deiligur túrur, men sum altíð, so er tað okkurt, sum man skal

heilsa sólini og ganga verkfalsvakt og leggja blokadur. Meðan føroyingurin hamstrar sum frægast ? epl, kjøt, wc-pappír, bensin, sigarettir og brennivín. ? Man skuldi næstan trúð, at landið var í undantakstøðu

Tú keypir tvey turr tjógv frá einum bónda. Gott kjøt. Góður føroyskur matur. Men nakrar vikur seinni fær tú at vita, at bóndin hevur ein ótespiligan máta at drepa seyð. Í staðin fyri at skjóta hann við [...] kaninir og tjøldur við harpun og lata tey renna (ella flúgva) eina løtu til tey doyggja. Tað er jú bara kjøt! Og tað kann ikki vera avgerandi, um aðrir drápshættir finnast. Er tað í lagi at skjóta við harpun

burtur. Men í Miklagarði er langt frá tómt. Tær nógvu av boksunum eru fullar av kjøti og aðrari vøru. Kjøt trýtur ikki í langa tíð, fáa vit at vita. Men sum alla aðrastðni er tað vøran, sum kemur hvørja viku

form for alcohol ombord". Her sótu so fólk rundan um borðini í rúmligu og hugnaligu matstovuni og ótu kjøt, fisk, frikadellur og annan leskiligan sjómat - og leskaðu sær við vatni, sodavatni ella veikum øli

siga er føroyingur, so er føroyskur matur ikki tað, sum henni dámar best. Ræstur fiskur ella ræst kjøt stendur nú heldur ikki ovarlaga á listanum. - Men mær dámar blóðpylsu, sigur Carolin og flennir.

púra vanligur døgurði, har onkur bílegði sær fisk, meðan onnur heldur vildu eta kjøt. Sjálvur át landsstýrismaðurin kjøt. Forrætturin var skeljadjór, og omaná fingu tey okkurt slag av køku, og tað er møguliga

nógv burtur úr eini máltíð, tað vil siga, at eg geri ikki fleiri rættir. Men mær dámar væl at steikja kjøt, grindabúff ella okkurt líknandi. Men ikki at gloyma, mín æra er at gera eina sós, sum simpulten sigur

til. Eisini var ein fótbóltkapping fyri menn, kvinnur og børn leygardagin. Um kvøldið ótu tey ræst kjøt, sum menn úr bygdunum báðum høvdu latið. Og tá var eisini undirhald, til dømis ein mótasýning av klæðum

at tá tey fóru at hugsa um, hvat tey skuldu eta, tá hugsaði hon við sær sjálvari, at altíð er tað kjøt ella salat. ? Tí helt eg, at ein fiskasuppa hevði verið minst líka góð, og tað vísti seg eisini at