trupulleikar vóru at koma ígjøgnum hesa torføru siglingarleið og norður til Koparminuvíkina. Men nú var veðrið versnað munandi. Tað var ódnarveður av landssynningi megi 11-12, og ísurin hevði hópað seg saman [...] meiri yvir og harvið var støðan rættuliga álvarslig, tá ið um somu tíð verður hugsað um tað vánaliga veðrið, sum leikaði í. Stýrimaðurin varð biðin um at fara niður í lastina at kanna, hvussu vorðið var, og
vent og dreyað mær í songini, og lurtað eftir vindinum og snorkinum hjá Tummasi - eg ilskist inn á veðrið og inn á hann. Hvussu skal hetta fara at ganga? - Áh, mær leingist eftir dýnuni.... Eg havi hug at
koma heim við fullari spann – ein drúgvur túrur helt eg sum barn, og tað kundi taka sína tíð. Um veðrið var gott, møtti eg kanska einari fittari kettu ella sá okkurt áhugavert í ánni. Komin heim aftur
dreingirnir nakrar framúr góðar dagar í Danmark, við nógvum fótbólti og øðrum upplivingum, umframt at veðrið var sera gott. Um føroyska liðið gjørdist nummar 6 ella 8 í ársins Brøndby Cup gjørdist ongantíð
beinleiðis regnaði, so vøllurin var nakað vátur, men tað batnaði so líðandi. Kortini var tað neyvan veðrið, ið gjørdi, at báðir partar vóru rættiliga varnir at byrja við. Lítið av ítøkuligum atsóknum var
ymsar mátar í náttúruni. Vakurt er í kavakløddu fjøllunum um veturin, og vakurt er um summarið, tá veðrið er av tí fagrasta. Vakurt kann eisini vera um heystið og um várið, tí litspælið í Føroyum er altíð
ætlaðu teir at leggja meg á eina børu og so hála meg upp, men tað bleiv droppað, tí soleiðis sum veðrið og sjógvurin háttaðu sær, var tað als ikki ráðiligt, greiðir Hanus Tausen frá og heldur fram: - Eg
henda. Birgar heldur, at kunnu fólk ikki halda góðan flaggsið, eiga tey ikki at hava flaggstong. Veðrið er ikki líka gott allar dagar á árinum, og farni vetur var sera baldrutur. – Jóladag fekk eg
væl um náttúruna í økinum. Onkur spurdi um ljóð - og um tað kann fara at floyta í standmyndini, tá veðrið leikar í, men her vísti listamaðurin á simuleringar hjá Mest, og tað er einki, sum bendir á, at ljóðið
óveður lágt, at vit seysaðu inn á Seyðisfjørðin. Har lógu vit so og bíðaðu einar tríggjar dagar, men veðrið gjørdist ongantíð gott so vit máttu bara fara avstað aftur kortini, sigur Jákup Mikal Mikkelsen.
