Eitt kunnu vit ikki taka frá politikarum okkara. Teir eru kreativir og uppfinningarsamar – og halda heldur ikki so lítið um seg sjálvar. Og viðhvørt halda teir í so lítið um veljaran. Hósdagin
Kom við onkrum! Borgarligu megna ikki at koma við nøkrum borgarligum hugskotum vit kunnu fyrihalda okkum til. Andstøðan tíanverri kemur alt ov ofta við ókonkretum uppskotum, sum t.d. at lækka prísstøði
r trupulleiki, serliga millum børn og í skúlaumhvørvinum. Men hetta kemur ikki bara fyri millum okkara smærri meðborgarar. Á arbeiðsplássum og aðrastaðni har fólk savnast, sæst hetta fyribrigdi ofta
kvotabarónar. Ein rotin og mafiakend skipan, sum neyvan finnur sín líka í framkomnum samfeløgum á okkara leiðum. Ímeðan situr politiska elitan við stjórnarleiðarunum á odda og tjarðar út av fólksins
í málbólkum eiga at hava í huga – og nakað sum marknaðardeildirnar á dagbløðum sum eitt nú okkara blað eiga at gera sær dælt av!
eigur Portalin, sigur Poul Hansen stutt: – Tað er væl tí, at onkur trýr, at eg kann geva felagnum okkurt, sigur Poul Hansen og leggur afturat: – Hetta er eitt púra nýtt øki fyri meg. Ein nýggj og
bíligari at prenta niðri. – Blaðið, sum kemur í kvøld, kostar minni enn helvtina av tí, tað kostar okkum at prenta tað í Føroyum, tí Prentmiðstøðin er 116 prosent dýrari, sigur Árni Gregersen,
blussaðu um náttina, men ongin loðsur kom. Tá ið tað leið nakað út á dagin kom ein trolari út. Hann kom okkum so nær, at hann preiaði okkum. Hann segði, at vit fingu ongan loðs tann dagin, tí ongin bátur kom [...] tað lukkaðist. Tá ið vit komu inn um, kom hesin vælsignaði loðsbátur út eftir. Hann fekk enda á okkum, og so var sloppið. Hetta var so fyrsti partur av túrinum. Síðan til Leith Frá Aberdeen bleiv farið [...] sigldu bara upp á mastrina tá í tíðini. Hetta hóskaði ikki til okkara brúk. Vit fingu ein mann at rigga okkum bátin um eftir føroyskum stíli. Báturin var 69 føtur til longdar og tók eini 200 skippund. Hann
ketil fyrr, men vit høvdu roynt at spurt okkum fyri, áðrenn vit fóru avstað. Onkur hevði forklárað okkum eitt sindur, men tað var somikið lítið, at vit høvdu onki forstáilsi fingið uppá, hvussu ein slíkur [...] eru, var farið í hvønn krók. Alt hugtók okkum, maskinan og stýrhúsið, sum var tað stóra undri í okkara eygum. Eg minnist til rattið, telegrafin niður til motorin, og ikki at gloyma hillina aftantil
samkenslu, enn tað fólk gera seg uppiborin til. Og samkensla hevur eisini spælt stóran leiklut í okkara evolutioneru søgu, serliga í mun til barnauppaling. Granskingin hjá Jonathan Haidt av politiskum
