lagnan lagaði tað so, at hon í mong ár fekk høvið at hava leiðsluna á tí, vit kalla Ellisheimið á W.U Hammershaimbsgøtu 7 í Havn; haðani hon andaðist, meðan vetrarsólin setti handan Reynið. Ein viti slóknaði

halda so fast um hesa »órættvísu« skipan. Argumentini hjá Kára Pet­er­sen, búskaparfrøðingi, í Vik­u­skift­is­blað­num fyri at broyta skipanina eru, at við verandi skipan kann tann, sum fær hendan einkarrætt

somu upphædd, sum verður býtt yvir 20 ár sum leiga, og soleiðis ikki síggjast aftur í fíggj­ar­kørm­u­num. Men so væl spælir klaverið kort­­­ini ikki – sambært rokn­skap­ar­­kønu. Við Sosialinum fríggjadagin

at menn eru so dugnaligir. Men yvirskotið er so ovurhonds stórt, tí at landsstýrið gevur reið­ar­í­u­num veið­iloyvi fyri einki. Talan verð­ur um monopolvirksemi, tí at lands­stýrið sam­stund­is nokt­ar

best fyri búskapin, um eitt til­feing­is­gjald varð tik­ið, sum svaraði til virð­ið á veið­i­rætt­in­d­u­num. Á tann hátt kundu vanligi løn­tak­ar­in fing­ið ein skattalætta upp á 2.500 – og har­við kundi

varaði av dagliga rakstrinum. Í stýri­num sótu umboð frá Før­oya Kom­munu­felag, Tórs­­havn­­ar Komm­u­nu, Gist­­ing­­ar­­húseig­ar­ar, Ferða­­manna­feløg­ini, MBF, samferðslunevndin og landsstýrið. Aftur­at

dómaraseðlinum í málleysa javn­leikinum í Runavík. Hesa ferð eru teir tríggir, sum hava verið á ferð við U19 lands­lið­num, komnir aftrat. Málið í felag­num er at syrgja fyri, at nógvir av teimum, sum eru við

fólkini fyri ta turru rukku. Bæði sjónarmiðini eru til at skilja. Men tað skerst ikki burt, at ver­u­leiki­n ikki er so ein­fald­ur, at hann bara er svart­ur og hvítur. Rætt er tað, at nógv fólk eru uttan

»positiva trup­ul­leika«, at allir flokkar berjast um at vilja tryggja bestu umstøður hjá barn­a­fam­i­l­j­u­num...

prosent. – Man Bjørn Kalsø hugsa – men ikki tora at siga – at stór­ur part­ur av hes­­um starvs­­løn­­u­num fara til fjant og fjas? Hevði hann sagt tað, so livdi hann upp til for­dóm­ar­nar um, at vit hava