verið glað um at havt hana her hjá okkum. Jenny hevur verið sterk. Men tey síðstu 5 - 6 árini er ymist fari at bila hjá henni, hon sær ikki so væl, hoyrir ikki so væl, er dottin tríggjar ferðir, fyrst breyt
ráðharrar og finna eina loysn og tryggja sær innlit innan ein mánaður var liðin. Tað hendi ongantíð. Fari at loyva mær at endurgeva bort úr teimum álitum, sum andstøðan skrivaði um bankapakkarnar fyri tveimum
mánaða, at “vánaligar avgerðir” blivu tiknar, men at tænastufólk undirgivin Ratzinger høvdu tikið tær. Fari eg ikki heilt skeivur, haldi eg, at hatta er tað, vitonnur kalla “at geva onkrum øðrum svartaper”
mánaða, at “vánaligar avgerðir” blivu tiknar, men at tænastufólk undirgivin Ratzinger høvdu tikið tær. Fari eg ikki heilt skeivur, haldi eg, at hatta er tað, vitonnur kalla “at geva onkrum øðrum svartaper”
mánaða, at “vánaligar avgerðir” blivu tiknar, men at tænastufólk undirgivin Ratzinger høvdu tikið tær. Fari eg ikki heilt skeivur, haldi eg, at hatta er tað, vitonnur kalla “at geva onkrum øðrum svartaper”
London snimma morgunin eftir, og lendu vit á Heatrow flogvøllinum um middagsleitið. Úr London var fari til New York við jumbojet – eitt ordans jetflogfar, sum í stødd mest minti um eitt skip. Lendu á JFK
saman. Og gævi at vit kundu staðið saman um at ansa eftir hvørjum øðrum og jørðini, vit búgva á. Eg fari at enda við nøkrum linjum úr einum sangi hjá amerikonsku poppkvinnuni Pink, sum varð skrivaður, tá
g hjá megnarkvinnuni Andreu Sivertsen. Og meðan tað er á tremur við fólki inni á Gjáargarði og eg fari fram saman við Anfinni Kallsberg, løgmanni, at heilsa uppá Andreu, tá spyr hon verdóttrina Arnhild
bestu matstovunum har. Ella eisini haldi eg fram sum kokkur á eini danskari matstovu. Í øllum førum fari eg at fáast við mat og matgerð, sigur John Ian Bertholdsen.
onga ávirkan á Tinu. - Eg havi mangan hugt eftir hesum sendingunum og sagt við meg sjálva, at hatta fari eg eisini at gera. Men veruleikin er tann, at ímeðan eg sat í sofuni og sá, hvussu tjúkk fólk gjørdust
