saman við okkum, hetta skuldi verða ein gleðisdagur fyri okkum øll, men hendan dagin runnu okkum tár á kinn. Høgni var saman við okkum í hjørtunum. Vit høvdu mangar góðar stundir saman ? bæði í gaman og álvara
fyri alt tú hevur lært okkum. Vit sakna teg ! Í dreymaland brátt tú fert inn. Við brosið og rósum á kinn. tú droymur um einglar og jól, um stjørnurnar mána og sól. Leikar á grønari ong, Jesus signi mín drong
skal eg síggja Himmalin. Tann dag skal sorgin ei meira meg níva, tann dag, tá Jesus turkar tár av kinn. Ja, góði Herálv, Hilda og Benita, Fríðbjørg, Patsy, Frankie, Valborg, Frans, Edmund og Valborg omman
skal eg síggja Himmalin. Tann dag skal sorgin ei meira meg níva, tann dag, tá Jesus turkar tár av kinn. Ja, góði Herálv, Hilda og Benita, Fríðbjørg, Patsy, Frankie, Valborg, Frans, Edmund og Valborg omman
Ditlev og Guðrun. Móðurin Herborg var úr Hoyriksstovu í Oyndarfirði, dóttir Siggu, sum var ættað úr Kinn. Guðrun og eg vóru sostatt trýmenningar í móðurlegg. Faðirin, Johan Joensen, var sonur Jens Elias
gjøgnum trappur inn, út, inn, út, inn. So sjáldan at síggja teg sita og bert njóta tað hond undir kinn. Tað er so, vit teg fara at minnast, tú, sum øllum ein tænari var. Hvar á foldum vit enn kunnu finnast
takksemi og eisini við einum smíli við minni um mangar góðar løtur. Sjálv siti eg í kvøld við tár á kinn og syrgi ein góðan vin - eitt stás fólk, sum saknur verður í. Tað er ein myrkur og dapur dagur, men
høvdu hjálp fyri neyðini, má eg nevna systrarnar, sum vóru nevndar við kelinavni báðar og vóru tær Kinne og Tovan, sum vóru óførar til slíkt. Kristensa og Anna, Anna sum nú byr á heiminum í Skálavík, gjørdu
Alt eg kann minnast hevur Mia búð hjá systrini Jónu í Tungumørk. Tá ið Kirstin hjá Jónu og Edvard í Kinn giftust, fekk maðurin Helgi beinanvegin navnið: ManniKisti. Og so vóru ikki fleiri tankar gjørdir
ella minnið meislað av kinesarum. Vit sleptu kines-arum niður í rør,vit grovu teir niður og vit royndu okkum í vatni. Einaferð var eg so óheppin, at ein kine-sari gekk av innundir hurðina í einum kjallara [...] kvistutum viði. Fleiri staðir vóru kvistarnir dottnir úr og í holunum, sum eftir stóðu, brestu vit kine-sarar. Eitt av hesum var serliga populert. Her hevði onkur jassur telgt formarnar av eini naknari
