eisini kom inn á, hvørja gleði, Høgni hevur veitt sínum nærmastu ta stuttu tíðina, hann fekk her á fold. Hetta var sami prestur, sum bæði hevur doypt og fermt Høgna í somu kirkju. Og nú eisini fylgt honum

og dreingirnar. Eg skilji ikki enn, at eg ikki skal hoyra tín látur og síggja títt smíl aftur her á fold. Eg fari at sakna teg so nógv, tú hevði eitt so stórt pláss í mínum hjarta, og beint nú kennist tað

og nú tey tóku uppaftur, fingu tey út við 1200 pund av vælsmakkandi eplum. Hetta er umleið 12-13 fold, og tað er góð "frukt". Í Rytuvík er góður sólargangur, og eplini veksa væl. 52 pund hvør Børnini

15 januar um nónbil, dróg Meinhardt Højgaard andan fyri seinastu ferð her á fold, og eitt langt og ríkt mannalív var komið at enda. Í dag 23 oktober hevði hann fylt 81 ár og er tað ikki øllum givið, at

við bili kemur tú til Fiascherino. Í Fiascherino búleikaðist D.H. Lawrence eina tíð hann var her á fold. D.H Lawrence er millum annað kendur fyri at hava skrivað »Lady Chatterlýs Lover« og aðrar bøkur.

Harranum eina heiðurin, gjørdi ikki tann stóra skilnað millum tað kristiliga og tað verðsliga her á fold. Tí sakaði tað honum onki, at tú í hesum lovsongi til tað himmalska eisini kundi hóma dansikenda

ikki at síggja, at tað skal vera nakar mótsetningur, tí tann størsti humanisturin, sum hevur gingið á fold eftir mínum tykki, er Jesus sjálvur. Hann tordi at seta seg til borðs saman við teimum, ið øll kallaðu

Vit steðga á. Hesu ferð sera undrandi, tí úr skaranum her á fold, vóru boð eftir einum, ið neyvan nakar hevði roknað við, skuldi fara so skjótt og so óvart. Sigurð var føddur og uppvaksin í Froðba. Giftist [...] sítt Faðir Vár. Í kirkjuni, tá ið Sigurð stóð undir børu, prædikaði Bergur um tjaldbúðirnar her á fold og so í Himmalinum. Tjaldbúðina her á jørð, hevði Sigurð ansað væl eftir. Eitt nú tann sera prýðiliga

og svárt at viðganga, at hetta menniskjað er ikki meira, at vit ongantíð aftur skulu síggjast her á fold. Vit kundu tosað um barnadagarnar uppi í Tórfinsgøtu. Allar tær glaðu løturnar, vit høvdu, tá vit

sunnumorgunin 1. des, 2002, at tað skuldi vera síðsti dagurin, ið vit báðir skuldu vera saman her á fold. Fyri okkum var klokkan 10 ein sunnumorgum ikki tann besta tíðin at fara undan fjaðrunum. Men nakað [...] Undarligt er at hugsa sær, at tá ið vit skiltust á kvøldi, at vit ikki aftur skuldu skifta orð her á fold. Eisini fer tað at kennast løgið at fara í Gundadal til dystirnar hjá B36 og vita, at vit aldrin aftur