motorbátin lidnan í ár. Leygardagin ber til at síggja ullaarbeiðið ? fólk fara bæði at spinna og binda. Hesin parturin av framsýningin verður bert leygardagin, tí sjálvt um opið eisini er sunnudagin, verður

fólk sum binda við maskinu og fólk sum veva, sum hava keypt tað føroyska tógvið. Annars er tað mest ferðafólk, sum keypa tað. Hetta er ikki tíðin, tá ið vanligu konurnar í Føroyum sita og binda, men helst

latið donsku stjórnina og danska javnaðarflokkin vita, at eitt javnaðarumboð á fólkatingi fer ikki at binda seg til nakran flokk men at virka fyri føroyskum áhugamálum umframt bøttum viðurskiftum millum rí

oljufelag, Saga, sum sjónvarpið visti at siga frá í seinastu viku. HETTA er eisini at fegnast um, tí at binda seg til eitt ávíst felag, ella til eitt samtak við fleiri oljufeløgum, kann koma okkum aftur um brekku

eksklusiveavtalur við eitt ávíst oljufelag! Um eksklusive her merkir, at allar tær føroysku fyritøkurnar binda seg til bara at brúka og arbeiða saman við hesum eina oljufelagnum, hvat tá vit øllum hinum oljufeløgunum

fáa hann uppá síðuna av bátinum. Teir seta ein krók niður í blástrið heilt har frammi á kúlini og binda so høvdið upp, soleiðis at hann hann ikki sleppur undir aftur. Eitt band verður kastað um sveivina [...] men aftanfyri høvdið og so niður millum rivjabeinini. Tyngsta takið er at fáa hvalin til lands. Tá binda teir oftani fleiri bátar saman og sleipa hann til lands. Oftani kunnu ganga upp til átta tímar at

hava limirnir frælsi, og verða ikki bundnir at felagnum fyri meiri enn teir kunnu góðtaka og vilja binda seg til. ­ Tað er ein rættur, ein má hava, ­ Tað frælsið høvdu vit ikki í Føroya Handverkarafelag

fer at verða okkum øllum at gagni. Nú móðurmálsorðabókin er komin út, haldi eg tað vera beint at binda saman málmenningina frá fyrstu byrjan til dagin í dag við kvøðuni hjá Janusi Djurhuus meginskaldi

dømt. Tað setti Kristina Eyðbjørnsdóttir í netið, og so stóð á jøvnum aftur. Og NSÍ megnaði ikki at binda fyri posan áðrenn hálvleik. LÍF fekk hornaspark, og enn einaferð var tað Kristina, sum hesaferð setti

grønan um, at hansara menn beinanvegin mistu javnleikin, so er tað væl skiljandi. Í staðin fyri at binda um, halda tørn og taka bestikk av støðuni, áðrenn teir fóru at hugsa um møguleikan at vinna, so seldu