sum tú svevur við. Tennisbólturin skal setast mitt ímillum akslarnar, so tað verður eitt sindur óbehagiligt, um tú roynir at sova á rygginum. Hetta fær teg at heldur venda tær á síðuna, tá tú svevur. Soleiðis
proppi. Fyri tey, sum ikki hava roynt hetta, kann eg heilsa og siga, at tað kennist ómetaliga óbehagiligt at standa inni í tunlinum, kroyst millum stórar bilar og vita, at tú hvørki sleppur aftur ella
síðsta máltíðin áðrenn venjingina skal bæði metta og samstundis ikki vera ov stór, av tí tað er óbehagiligt at renna runt við fullum maga. • Aftaná ítróttin er tað gott at eta eina millum- ella høvuðsmáltíð
ikki óbehagilig, men hann føldi eitt sindur, tá teir settu instrumentið inn, sum hølvaði av hinnuni, tó ikki stórvegis. - Eg vil siga, at ongum nýtist at halda seg aftur, tí viðgerðin er óbehagilig. Tað
listarheiminum og hevði verið virkin í nevndum og fyriskipan av framsýningum. - Stríð er altíð óbehagiligt fyri tey, sum eru partur av stríðnum. Eg var eitt sindur undrandi yvir, at tað skuldi verða so
frá, at hann bert ætlaði at stoyta salmiakkspiritus uttan fyri hurðina, so tað skuldi vera so »óbehagiligt« uttan fyri sum gjørligt, so fólk skuldi halda seg burtur. Maðurin pástóð, at tann eini politisturin
flytingina longu fríggjadagin. - Vit fingu boð um ikki at siga nakað við nakran. Tað var sera óbehagiligt at ganga við, sigur hann. Onki tilboð Páll Heinesen, starvsfólkaleiðari, sum hevur 40 ára starvsdag
høvdu havt tað, um tey ofta høvdu staðið á forsíðuni í bløðunum. - Tað er nevniliga rættiliga óbehagiligt at verða hunddálkaður, og trýstið er enormt, og tað pínir, tá tú heldur teg hava eina góða sak
menningartarni, hoyrdi undir “Åndssvageforsorgen”, sum tað kallaðist tá. Bara orðið “åndsvag” er óbehagiligt at siga hart í dag. Eisini føroyingar blivu sendir niður á stovn, tí ser- og “åndsvage”forsorgin
undir land, og umborð skiltu teir, at nøkur fólk vóru deyð, onnur vóru á lívi. - Hetta var ein óbehagilig løta. Tað, sum eg ikki visti, fyrr enn vit løgdu til bryggju, var, at svágur mín, Bárður Berg,
