við einum sterkum havadúki. 2. Fyll plattin við mold 3. Planta blómur, urtir ella hvat tær lystir og vend plattinum upp eftir einum húsaveggi. 4. Voila - ein ljótur plattur gjørdist ein heilur havi! (Myndirnar

undir trýst við at ikki vera góðir at halda uppá bóltin, heldur Jákup. Hann fegnast um, at gongdin er vend í HB í mun til í fjør. - Teir royndu leikararnir eru framvegis við og teir yngru leikararnir eru vorðnir

aftáná skúlatíð, út á molan, níðan í býin, og so­leiðis nakrar ferðir aftur og fram til øll ivamál vóru vend og diskuteraði forsvarliga ígjøg­num. Karl Johan ætlaði at lesa til tannlækna, og fór í 1962 niður

Trygdarráðið hjá ST hevur samtykt at seta tiltøk í verk ímóti Norðurkorea. Tiltøkini eru vend ímóti trimum norðurkoreonskum fyritøkum, sum tað almenna eigur. Avgerðin hjá trygdarráðnum er ein avleiðing

aftáná skúlatíð, út á molan, níðan í býin, og soleiðis nakrar ferðir aftur og fram til øll ivamál vóru vend og diskuteraði forsvarliga ígjøgnum. Karl Johan ætlaði at lesa til tannlækna, og fór í 1962 niður

ósamd, og tá tykist tað mangan, sum um pørtunum væntar virðing hvør fyri øðrum. Her hevði kanska vend komið í, til gagns fyri báar partar ,um Fiskiransóknarstovan lá í miðum fiskivinnudeplinum, og frøðingar

Arnbjørn Hansen, sum er við at koma seg eftir skaða, á vøllin, og eftir hetta tók dysturin eina leikliga vend. Hóast heimaliðið var leik­liga omaná hesa løtuna í seinna hálvleiki, so var tað HB, sum í tveimum

mong ár hava danir gjørt gjøldur burtur úr grønlendingum og teirra drykkjuvanum, men nú er myndin vend. Tí nýggj hagtøl frá grønlendsku hagstovuni vísa, at nú drekka grønlendingar minni alkohol enn danir

Týskvøldið vóru øll eygu vend ímóti Barcelona, har avgerandi fótbóltsdystur var. Leygarkvøldið verður stórdystur í hondbólti í Barcelona. Tá fara AG København og Barcelona at spæla seinnu fjórðingsfinaluna

floks­mørk, áðrenn tey koma fyri í nevnd­um. Tað er í ting­ing­um, man fær ávirkan. So er tað hetta aft­ur­vend­andi prát­ið um PR-menn, ið SS sum fyrr­ver­andi spinn­dokt­ari hjá Høgna Hoy­dal og An­finni Kalls­berg