skipanin er ein mynd av fólkinum. Vit fáa tað løgting og tað landsstýrið, sum vit hava valt. Føroyingar hava – síðani vit sluppu at endurstovna løgtingið, brúkt tað mesta av tíðini at diskutera
seinastu frágreiðing síni á, at myndugleikarnir kunnu gera meira fyri at fremja javnstøðu í Føroyum – og nevndin mælir beinleiðis til at fremja kynsrættan í fyrisitingarligum og løgf
Róðrarfelag, sum hevur verið illa spert. Nýstovnaða Suðuroyar Róðrarfelag bjóðar seg fram við Suðuroyingi, har nógvir eru umborð, sum hava róð við Riddaranum og Smyrli. Í Klaksvík er spenningurin stórur
Jóna Mortensen sum øll hini í samgonguni má fylgja sjónarmiðunum hjá nýggja leiðaranum í Føroyum, Jørgeni Niclasen. Men tað eru sanniliga nógvir menn, sum eru nógv størri svíkjarar, enn Jóna
størsti býur og soleiðis ein nátúrligur staður til eitt kraftsentur – og so liggur hon mitt í Føroyum, í sentrum. Borgarstjórin hevur grein í sínum máli, tá hann lýsir illviljan millum landspol
Tað er einki dulsmál, at kappingin á miðlaøkinum í Føroyum er og hevur verið hørð seinastu árini. Hugtakið »blaðdeyði« kom fram úti í heimi fyri nógvum árum síðani, tá aðrir miðlar fóru
andstøðupolitikararnir fingu sín vilja í sambandi við Smyril Line, so sótu vit allir føroyingar við skegginum í postkassanum, tí so var als einki ferðamannaskip, sum røkti okkara ut
verd at lurta eftir. Og tað er eitt heilt annað og nógv størri mál, sum ikki hevur so stóran áhuga sum oy fyri ei. Kanska er setursføroyskt bara eitt málbrigdi, ein dialekt, eitt bygdarmál. Lollipop er ein
av, at blokkurin ikki skuldi prístalsviðgerast. Tjóðveldisflokkurin tosar um at fáa ferð á Føroyar. Tey tosa um »okkara land og okkara ábyrgd«, og at eingin annar skal skapa loysnirnar fyri
so inntøkuskatturin minkar – og har serliga marginalskatturin, sum er methøgur í Føroyum. Í summar hava vit roynt eina skipan við tilfeingisgjaldi á makrelin. Hetta er uttan iva
