vegleiðingar, sigur Bill. Og her er ein munur! Bill sigur eisini, at Bíblian er ikki lógbók. Einigur, men hon inniheldur tó eina ørgrynni av lógum: boð­um og forboðum – út yvir vegleiðingum. Og Bill sigur jú,

henda sjálvsagda íløga er gjørd, men tað kann eg venda aftur til seinni. Um maskinuna er at siga, at hon bustar innvølin úr fiskinum, so livur og rogn verða pettað sundur. Nú hendir tað løgna, at eitt massivt

nakað fyri at stuðla hesum tankagangi. Um ein sild hevur eitt navn eftir sínum eyðkennum ella hvar hon er at finna má vera ein definitiónsspurningur. Nøkur skip hava roynt við nót eftir henni og fingið

arbabiskum máli, sigur ferðaleiðarin okkum seinni - og fyri fimm sheklar - einar sjey-átta krónur- kemur hon at lata okkum portrið til gravirnar upp. Vit fara inn í eitt stórt helli, har fleiri síðugongir eru

sjálvandi óheppið, men tað lærir ein eisini nakað av, metir Øssur. ? Eisini plagi eg at spyrja konuna. Hon er erlig, og so er tað upp til mín, um eg lurti, leggur hann smílandi afturat. Øssur Mohr greiðir frá

um tríggjar mánaðir. ? Men tað loysir seg ikki at gera ov nógv av. Venjingin má taka tað tíð, sum hon krevur, og um tað so merkir, at eg má bíða ein mánað longri, enn eg ætli nú, so geri eg tað. Málið

sínámillum rættindi og skyldur. Um atljóða lóg er tó at siga, at tað ber so illa til at hevda hana - at hon nærum ikki er nøkur rættarskipan. Føroyingar kunnu ikki trýsta á "sjálvsavgerðarrætt" og so velja,

vísindamenn í orðsins sonnu merking, men tá nútíðin metir um filosofiska útgangsstøði hjá hesum monnum, er hon yvirberandi við teismuni (gudstrúnni) hjá Newton. -Hann var barn av síni tíð (myrku miðøld), verður

forlagi bera boð um tað. Stóra tøkk skal Heimamissiónin eiga fyri tað sera týdningarmikla arbeiðið, hon ger fyri samfelag okkara, heilhjartað og ólønt. Samfelagið hevur tørv á slíkum uppbyggjandi virksemi

ófyrireikaðum tilmælum. At føroyingar eru herviligir ikki at góðtaka og stuðla teirri felags avgerðini, tá hon er tikin, tað er ein onnur søga. At taka støðu til nýggjan dagstovn er at raðfesta hann ímillum hinar