OVASTEVNA Øll útlit vóru til eina góða og vælmøtta ovastevnu í Nólsoy um vikuskiftið. Veðrið var bæði lýtt og gott og tá ið bátarnir, sum vóru við í regattasiglingini í Sundalagnum kvøldið fyri, settu
dagin hugsaðu vit, at tað hevði verið stuttligt at farið ein lítlan stimitúr norð til Enniberg, tí veðrið var so avbera gott. Familjan hjá Frank eigur ein lítlan bát norðuri í Hvannasundi, og vit fóru so
at ferðast aftur, sum vit gjørdu áðrenn korona. - Alt hetta – hepnið við fáum stórum skaðum, góða veðrið, at ivastøður hava koppað rætta vegin og at korona framvegis ávirkar ferðahugin hjá fólki – togar
vanlukkan hendi. Klokkan var 17.11 sunnudagin, tá Høvuðsbjargingarstøðin (HRS) fekk fyrstu fráboðanina. Veðrið hevði verið gott henda dagin, men alt í einum brast hann á við óteljandi snarljósum og toruslátri
Fótbóltur Ættin og veðrið vóru fín. Men fótbóltsavrikið á Norðoyastevnu var einki at reypa hurrá fyri. Ov ofta var talan um long spørk og um mistøk, sum bóru spentar støður við sær, og hesar endaðu ofta
Ætlanin var at síga eisini á heimferðini, nøkur høvdu glett seg til hetta, men rátt varð frá, tí veðrið varð ikki til vildar á sjónum henda dagin. Kortini fingu tey mongu fólkini eina uppliving, sum tey
tókst við, fekst tú tað at rigga. Ja óteljandi góð minnir, sum eg vil goyma djúpt í hjarta mínum. Veðrið var vakurt, tá tú vart lagdur til hvíldar, og sera vakurt varð sangurin sung in av Charlottu av Váli
ringasta av vindinum leikaði í. Vit sótu uppi til uml. kl. 2. Tá fór hon suður aftur á Garðin, tá var veðrið við at batna. Jú hon sat ofta við kortum í hondini og legði kabal. Eg minnist oftani at Karl Klettskarð
út fyri dyr og at ganga túrar. Føroyar eru eitt fínt samfelag at búgva í. Tað kann gott vera, at veðrið er harðførari og at tað er berligari og kaldari, enn tað er so nógva aðra staðni, men vit hava so
hugsað sær at bjóða fleir fólkum í Tórsgøtu, meðan sendingin verður frá 20-23 nýggjársaftan. - Um veðrið verður til vildar, so seta vit ein bil uttanfyri, soleiðis at vit fáa seint beinleiðis ljós og ljóð