samdur í løgmanni, tá hann tosar um, at neyðugt er við einari breiðari semju millum føroysku flokkaranar, áðrenn farið verður undir samráðingar við donsku stjórnina um loysing. Harafturat er sjálvstýrisuppskot [...] at fáa hjálp. ? Er talan ikki júst um at seta fólkaræðið til viks, tá tú ferðast kring landið saman við embætismonnum, ið hava skrivað sokallaðar »kunnandi fundir um Hvítubók«? ? Nei, tað haldi eg avgjørt [...] møguliga loysing frá Danmark. Hann sóknast eftir, hvørjir teir sokallaðu »óheftu serfrøðingarnir« eru, ið gera slíkar útrokningar fyri Javnaðarflokkin, og setir hann at enda spurningin, um talan er um huldumenn

tí ráðaleys vart tú ongantíð. - Jamen, so verður tað bara ruggustólur, sigar, kjaftaslit og stokkar nakað fyrr enn ætlað, segði tú eitt kvøldið, beint sum tú hevði tosað um, hvussu tú hevði tað við, at [...] illa til at siga tær ímóti, tí tú vart so skørp og vælvitandi. Men sigast skal, at tá tú fekst mótspæl, lurtaði tú altíð. Tú tókst til tín, lurtaði, metti um, hugsaði teg væl um, og so kom eitt aftursvar. [...] Mangan flenti tú hart, tá eg segði tað við teg – og tó – tú viðurkendi tað. Tú visti væl, hvussu tú vart, og tú stóð við tað – allan vegin. Heilt til tað seinasta. Og tað stuttliga er, at tú og Wille fingu

fingið eina serliga kenslu av sjólívinum. Uttan mun til um ein var sjómaður ella landkrabbi, so føldi tú teg verunliga umborð á einum skipi, tá tú vitjaði í “lugarinum” hjá Hartvig. Rúmið innrættað, sum [...] vakurleika og at hugna um heimið. Hvussu høgt gekk hann ikki uppí runnar og blómur, sum høvdu eitt serligt pláss í hansara hjarta og júst blómurnar prýddu urtagarðin í Toftum og bar boð um lívið, vakurleika [...] nar hjá Hartvig, sum vóru av serliga góðum slag. Enn tosar Birgit um pannukøkurnar og hvussu væl tær smakkaðu. Jú, rík eru minnini um Hartvig og blíðskapin í Toftum. Systkinaflokkurin minkar nú Hartvig

árum síðani fekst tú sukursjúkuna, og tú mátti leggja lívið eitt sindur um. Novo-pennurin gjørdist ein fastur partur av tínum dagligdegi, og matvanarnir máttu leggjast eitt sindur um. Hóast hettar, kláraði [...] stórt er tómrúmið, nú tú ikki er saman við okkum meira. Alt kennist so veruleikafjart og meiningsleyst. Ynski mítt skal tó vera, at tú hevur tað gott, har tú nú ert, einki minni hevur tú uppiborið. Ein er [...] spæla fótbólt, gjørdi, at tú legði eyka nógva orku í at fylgja við lítlabeiggja tínum, Jákup, og hvussu hann kláraði seg, at tú var stoltur av honum, skal tað ikki vera nakar ivi um. Ikki kann sigast at lagnan

skriva nøkur orð um kæra systirson mín, Óla, sum untist eitt so sera stokkut lív her saman við okkum, og sum meginpartin av tíðini var álvarsliga sjúkur. Sorgin skræðir innan í okkum, sorgin um hendan fullkomna [...] fyrstu stund og veittu tey kærastu ynskir um lív og heilsu. Góða elskaða Randi systir, Jákup svágur og lítla fitta Victoria, vit syrgja og gráta við tykkum um tann svára missin og tað strævna tíðarskeiðið [...] tolsemi, ein miðdepil fyri forbøn og ákallan á Guð um linna og grøðing. Ólasa stutta lív hevur sett okkara lív í »relief« og vit hava hvør og ein fingið nakað at grunda á fyri Gudi. Hóast brekaður í eygum

tey, sum vóru rundan um teg. Eitt tað besta eg minnist um teg, abbi, er, hvussu góð­ur tú vart við ommu. Tú mátti altið vita, hvar hon var, og hvat hon gjørdi, og tær dámdi best, um tú kundi vera saman við [...] Tá ið tú komst inn á gólvið hjá okkum á Glyvrum, segði tú altíð: “Eg vil einki, eg fari inn aftur til ommu tína” og tað fyrsta tú gjørdi, tá ið tú komst heim, var at rópa: “Noomi, hvar ert tú?” Omma var [...] mammubeiggja. Eg veit, at eins nógv, og vit saknað teg her, so hava tey glett seg til at fingið teg heim. Abbi tú vart ongantíð ein maður við nógvum orðum, men tær gerðir tú gjørdi, og tað tú var, hevur havt

ikki minst tá ið tú hevði hitt Andreas, sum tú giftist við, eg minnis so væl, tá ið tú hevði møtt Andreas, hvussu glað tú vart, tað sást so væl á tær, at nú hevði tú funnið lukkuna, tú segði so ofta, tá [...] Tú vart ein sum altíð spurdi til familjuna og vildu vita, hvar og hvat vit gjørdu, og ikki minst hvussu vit høvdu tað. Tú vart nakað serligt, tað eru vit jú øll, men tú vart nú burturúr. Tá ið tú komst [...] av tí, um hon so orkaði at eta nakað av tí, veit eg ikki. Tú og Andreas fingu bert ov stutta tíð saman, men vit mugu boyggja okkum, tá ið Gud vil hava okkum heim til sín. Góða Vilgerð, nú ert tú saman við

at klaga um nakað, altíð klárur við einari hjálpandi hond. Eg minnist aftur á nógvar góðar og ríkar løtur, saman við Rúna uppi í LÍF-húsinum. Tá dystur var, kom hann ofta inn í húsið, at vita um vit høvdu [...] hann var smádrongur. Eg kendi Rúna sum ein stillan og smædnan drong, men altíð við einum smíli, tá tú møtti honum, ella vart saman við honum. Eg hevði tað gleði, at arbeiða saman við Rúna í LÍF í fleiri [...] hava spælt fótbólt, avheintað teir á veg til venjing, koyrt teir til dyst, tá teir vóru yngri. Eg veit, at Rúni eisini hevur verið nógv fyri teir, eisini sum vaksnir dreingir. Saknurin verður stórur í

vónloysisløtum. Hóast tú ikki komst upp aftur at ganga, kláraði tú bæði at fáa málið aftur og ikki minst títt hondarbeiði, sum tú gekst so høgt uppí. Við nakað av hjálp frá abba megnaði tú við einari hond at [...] eg hevði verið heima. Eg veit, hvussu nógv tú virðismetti at fáa vitjan av tínum ommubørnum, og hvussu hetta gleddi teg. Meðan abbi plagdi at standa í kjallarahurðini, sat tú altíð í køksvindeyganum og [...] aftur, til bilurin var farin um sýn. Altíð var tað líka stuttligt at koma inn til tykkara. Hóast tú hevur verið merkt av sjúku og er viknað tey seinastu árini, so hava bæði tú og abbi altíð gjørt tykkara

suppan køld. Eg kann blíva við at skriva um ting, um vit hava gjørt saman, men eg haldi eg skal skriva eitt sindur um teg. Tú er tað einasta menniskja, ið eg veit um, sum hevur fingið bót fyri at blíva y [...] petti av mínum hjarta. Tungt er at hugsa um, at tú ikki er millum okkum longur. Má bert royna at hugsa, at tú hevur tað nógvar ferðir betur, har tú er nú, enn tú nakrantíð hevði tað her á foldum. Ja, Margar [...] nógv saman, ja, eg veit nógvar góðar søgur. Tað kundi fylt eina tjúkka bók. Saman hava vit stríðst á sjónum, hvussu vit á landi klandaðust um gentur og blakaðu við brosmum, ella sum tú kallaði tær, springbóltar