árini, so hevur yv­ir­skip­aða málið verið at prógva fyri okkara grannum, at vit sum fiski­vinn­u­tjóð eisini megna at fiska tær nøgd­ir av makreli og norðhavssild, sum vit hava tikið í okkara part. Støð­an

verið svárar hjá teimum. Støðan hjá útlendsku sjófólkunum rakar eisini okkara umdømi sum sjófarandi tjóð, sigur hann. - Eg kann ikki annað enn geva Henriki Old rætt í, at støðan er ikki nøktandi. Hetta er [...] at útlendingar her á landi ikki hava lokið krøvini til arbeiðs- og upphaldsloyvi. Sum sjófarandi tjóð eiga vit at gera okkara til, at slíkar støður endurtaka seg, sigur løgmaður. - Tað eru greiðar ma

smá, verða røkt. Jú, sanniliga hava hesi gomlu træskip framvegis týdning fyri samleika okkara sum tjóð. Og tað er at fegnast um, at landsins myndugleikar nú veita søguliga flotanum styrk. Motorbátasavn

við áliti, og tí er tað ikki gott, at tíðindafólkini í Kringvarpinum øll verða skýrd at vera reyð tjóð­veldis­fólk, men slíkar skuld­set­ingar eru at hoyra í øllum lond­um við almennum miðl­um, heldur

Løgtingið umboðandi alt fólkið kom í gildi 1. janu­ar 2011. Tað finnast eisini stór­­ar, framkomnar tjóð­ir, ­bygda­r á fólka­ræðis­ligan grund­vøll, ið als ikki kenna til public service-miðl­ar, eitt nú

innlæringini. Harumframt verður undirvíst í kinesiskari mentan og samfelagslæru. Skulu Føroyar sum tjóð vera virkin í alheimsgerðini, eiga vit at læra av samtíðargongdini og á besta hátt búgva okkum til

Henriksen, sum alt sítt lív hev­ur fing­ist við und­ir­vís­ing í før­oysk­um – og sum altíð hevur verið tjóð­skap­ar­mað­ur um ein háls, er sann­førd­ur um, at vit eiga at hýsa lat­ínsku stav­u­num í okkara

- Eg eri rættiliga vísir í, at ongin tjóð í øllum Evropa er so kristin sum tann føroyska tjóðin. Tað var boðskapurin hjá Friðrik Schram, sum var gestarøðari á landsfundinum hjá Miðflokkinum í gjár. Friðrik

avtikin. Í staðin fyri at koma við uppskoti um uppafturtøku av arbeiðinum við stjórnarskipanarlógini er Tjóð­veldi komið við uppskotum um broytingar í verandi stýri­skip­an­arlógini. Uppskotini fevna um: 1.

“fremmandum” bók­stavum (c q w x z) inn í stav­raðið, so er deyðin í dur­unum, okkum býðst ikki bøt­ur sum tjóð, og retoriskt verð­ur spurt: hvar enda vit? o. s.fr. Veruleikin er at nevndu bókstavir longu eru har