frammanundan, hvat vit skuldu gera og ikki minni, hvat vit ikki skuldu gera. HB hevur eina góða verju, og hon er serliga góð, tá skrábóltar verða oystir inn móti miðverjuni. Tí høvdu vit avtalað, at vit bara skuldu

Sunnudagin royndu teir at gera eina roynd at koma afturíaftur í stríðnum um tey fýra fremstu plássini, men hon var bara heilhjartað eina lítla løtu í 1. hálvleiki, tá teir vóru komnir framum við hepnum máli. NSÍ

støðina. Í veruleikanum havi eg sitið heima og gjørt lýsingar fyri støðina við míni egnu útgerð síðani hon byrjaði at senda. Og, sjálvt um Atlantic Radio gevst, havi eg enn framúr góðar møguleikar at gera lýsingar

gjørdist partaeigari. Nakrir av hesum komu frá einari støð, ið varð kallað Bilstøðin í J. C. Svabosgøtu, hon varð tá niðurløgd. Stutt eftir keypti Zacharias Niclasen á Skipafelagnum ognina, og teir máttu flyta

egna lívi og og lívinum hjá okkara avvarðandi. Omma mín í Húsavík misti førleikan at búgva heima tá hon rakk seinnu helvt av áttati. Á Sandoynni var einki tilboð til hana. Foreldur míni tóku tá initiativ

um, og Jógvan legði til brots saman við Haraldi Kjeld og øðrum, og nú hann er farin um sýnina, er hon sera snøgg á at líta uttan, meðan nakað er eftir at gera innanveggja. Somuleiðis var hann mikið áhugaður

lægri kostnað, upp til fleiri hundrað túsund bíligari. Eg eri av tí sannføring, at kommunan ger alt hon kann, fyri at fáa fleiri grundstykki so bíliga sum til ber og skapa fólkavøkstur og trivna, men tað

- og einki annað - sum telja. Orsøkin til, at eg eri komin við í hendan hópin, er fyrst og fremst hon, at nevndarformaðurin í Bullguard, har eg starvist, hevur skotið mítt navn upp fyri blaðnum. Eg varð

sjálvstýrisgongdini. Løgið nokk tykist tað ikki, sum at nakar yvirhøvur vil kennast við støðuna, sum hon var áðrenn. - So um søgan endurtekur seg, mugu vit ganga út frá, at ongir sambandsmenn eru til um 50

Christiansen, í Hósvík. Ann hevur sitið á skrivstovuni hjá Sosialinum ein hálvan mansaldur, og her situr hon framvegis. Hjúnini hugnaðu sær í túninum omanfyri húsini, nú sólin var komin upp á luftina, og rættiliga