enn bar til, og tey náddu eisini eina seinastu ferð til Føroyar, har Gunnar kundi fáa tann føroyska mat, sum honum dámdi so sera væl. Tey vóru eisini júst á eini kampingferiu, nú tímaglasið rann út. Hann

lítlu familjuni. Har høvdu vit, vinkonurnar, nógvar góðar løtur saman. Væl dugdi tú eisini at gera mat. Kaffi og køkur var ikki spart burtur, tá vit komu at vitja. Nøkur ár seinni kom aftur eitt lítið barn

við í royndarboringunum eftir olju í Lopra. Har hitti hann Marin Bláhamar úr Vestmanna, sum gjørdi mat til starvsfólkið. Marin og Einar giftust og búsettust í Vestmanna. Einar fall væl til í Vestmanna,

var trúfesti, og eg kann nevna at eg øll árini til jólar, eisini seinastu jól, havi fingið føroyskan mat frá Atla, turra grind, spik, skerpikjøt, turran og ræstan fisk, lundar o.a. Vit minnast Atla við takksemi

úr einum stórum træ­petti og gav okkum í brúðar­gávu. Skeiðin var súmbol uppá, at ongantíð skuldi mat­ur tróta í okkara húsi og hetta at verða mettur, hevði stóran týdning fyri abb­an. Ofta stóð hann við [...] við vinstru hond. Men hon var kedd av ikki longur at kunna eta við knívi og gafli; segði at allur mat­urin smakk­aði líka, tá ið ein ikki slapp at skera sjálvur. Tá ið omman gjørdist lam­in, yvirtók abbin

Vit hava nøkur dømi um tað. Kettlingarnar finna onki nýtt heim, teir doyggja um ongin gevur teimum mat. Hevur tú ein frens, skalt tú fáa hann geldan, og hevur tú eina kettu, skalt tú syrgja fyri, at hon

eygað við tvey ára gomlu tvíburunum Elisabet og Sofíu, meðan pápin, Rasmus Magnussen (48), fær teimum mat upp á tallerkin. Tá eg ringdi til hansara og bjóðaði honum og diddunum til brunch, ivaðist hann eina

búgva í Vági, fáa bústað og fáa mat undir tryggum og skipaðum viðurskiftum hjá vertfamiljum í Vági. - Gjaldið fyri at ganga á Fótbóltsakademi Føroya og fyri bústað og mat er 3.500 krónur um mánaðin. Um

eisini taka mær tíð til. Høvdu mat við heimanífrá. Vit búðu frítt og fingu eisini frítt brenni, men vit máttu kosta okkum sjálvar. Vit gjørdu sjálvar mat, og nógvar høvdu eisini mat við sær heimanifrá. Vit høvdu [...] eisini taka mær tíð til. Høvdu mat við heimanífrá. Vit búðu frítt og fingu eisini frítt brenni, men vit máttu kosta okkum sjálvar. Vit gjørdu sjálvar mat, og nógvar høvdu eisini mat við sær heimanifrá. Vit høvdu

alt ov ofta loypa um, har garðurin er lægstur. Hetta sást ma., tá tey eldru ikki skuldu fáa ov dýran mat, eitt nú grind at eta, samstundis sum skipaðar ólógligar atsóknir uttaneftir ongan almennan politiskan