nágreinilig og sera væl dokumentera lysing av støðuni hjá Føroyum í mun til Danmark frá 1834-1852. Hon er ikki bert høvuðsverkið hjá Jákup Thorsteinsson, men eisini høvuðsverki um føroyska søgu hetta tíðarskeið

byrgingina í Tjørnudali. Ein partur av avfallsøkinum hjá Botnánni verður eisini tikin, soleiðis at hon minkar munandi. Tá Tunguáin og Áin á Fjøllum verða turrlagdar og Botnáin minkar munandi minkar vatnið

at tey royna at hugsa um tey gomlu, og tí eru tey komin við áheitanini á kommununa, ásannandi at hon ikki røkkur út allastaðni, um at siga fólki frá, hvar tey kunnu fáa fatur á salti. Bjóða kassar við

landssjúkrahúsinum, nýggj røktarheim og so framvegis. Men hvat sigur samgongan? Hvussu leingi ætlar hon at vera kúrr?

ljóði gav Elzbietu Widner - Zajac íblástur til at skriva eitt preludium fyri violin og klaver, sum hon ognaði Moniku. Jenö Takács Á skránni var eisini eitt tónleikastykki av Jenö Takács ( 1902 -2005), sum

yvir, at vit hava kvinnur og menn her á landi, sum eru hugað fyri at varðveita bygdasøgur okkara, so hon ikki fer fyri bakka. Bygda- og ættarsøgan er ein mentanararvur, ið tjóðin ikki kann vera fyri uttan

svimjihøllin o.s.fr. Men so hini: Sandstrondin í Sandágerði kennist bæði frálík og fjálg, ár um ár, síðani hon í 1980’unum vendi kærkomin aftur til Sandáarósan - serliga hjá spælandi børnum og mammum teirra í

frá undirklæðunum hjá brúðurini og sósini aftur við perluhønini til hvar vígsan skal fara fram, um hon ikki fer fram í kirkjuni. Hjálpast enn at Rákið við at giftast á ofta øðrvísi og originalum støðum

í viðmerkingunum. Tørvur á 700 fólkum Eisini hevur ergoterapeuturin Turið Jacobsen borið fram, at hon ímyndar sær, at hjá mongum kundi ein rættari loysn verið eitt nú trygdartelelefonir og ein útbygd heimarøkt

hevur verið so oftani úti í hjallinum og vent, eftir at vera uppafturkókað upp í saman aftur, at hon við tíðini er farin at kennast sum gallsúrur laki undir gómanum. Vælindini hveppast við so hvørt sum