til ein lítlan garð í Eysturskúlanum, har mín yndisstandmynd stendur við heitinum ”Drongur tekur seyð”. Henda frálíka bronsustandmyndin er í skapi ógvuliga einføld. Bygnaður og innihald eru eyðlesandi

À Sandi er tað kanska størri framtíð í at spæla golf enn tað er at hava seyð. Um hetta er hugsjónin hjá Pálli á Reynatúgvu og øðrum á Sandi, skal vera ósagt. Men undir øllum umstøðum eru teir komnir heilt

lemba, yvirkoyrdar frá 1. nov. til 1. mai. Av tí at bert tey fægstu siga frá, tá ið tey koyra ein seyð yvir, fái eg bert ein lítlan part aftur í endurgjaldi. Endurgjaldsvirðið er 40.000 kr., men eg fái

tonkum og í huganum livdi saman við forfedrunum, ið høvdu traðkað somu gøtur, og lært hann alt um seyð, bø og haga. Jens Pauli sigldi mest sum øll árini, líka til pensjónsaldur, tá hann legðist uppi. Hann

fleiri ár hýruvogn. Alla sína tíð hevur Jóhannus havt serliga góðan hug at fáast við bóndaskap og seyð. Svágur hansara, Rasmus, var bóndi í Toft. Rasmus koyrdi gravkúgv og var við í fleiri útbygginum eitt

kom úr arbeiði, og hann koyrdi hana aftur og fram á Fiskavirkið hvønn dag. Hann diggaðist eisini við seyð, passaði væl upp á abbabørnini og nú eisini langabbasonin Páll Eirik. Hann var altíð glaður, tá Jonhard

í dag. Um eini seks ella átta. Og so er ein veðrur við eisini. Tað er ikki loyvt at flyta livandi seyð millum oyggjarnar, og ein maður greiðir frá, at hetta er ein seyður, sum fjallmenninir ikki fingu

gjørligt. Tað lættir, sigur Rodmundur Joensen. Og Rodmundur tekur tað meira róligt nú. Hann hevur seyð, so um heystið kemur lítið burturúr og november hevur viðrað illa. - Men hjá mær eru krøvini ikki

lombunum, hjá Eliesari, sum fingu fyrstu virðisløn, vóru undan teimum. Hann heldur, at tey, sum hava seyð í Hvalba, mugu nú tosa saman um, at tað ber ikki til, at tey góðu lombini verða dripin. ? Tað hevur

fletta soleiðis, og reint er tað eisini. Men tað verður líkasum ikki roknað so nógv av øllum at fletta seyð sum haru, sum tikið verður til. Maðurin fer eftir fyrsta lambinum, sum stendur í seyðarúminum undir [...] hond í hond, og tað sær út til at rigga bara væl. Fyrr var ikki lukkuligt at vera staddur aftan fyri seyð, sum skotin varð. Tá gomlu byrsurnar vórðu brúktar, varð altíð hugsað um, hvar kúlan kundi finna upp