Sunnudagurin 12. sept. kemur at standa sum ein sorgardagur hjá okkum øllum. Tað vardi okkum ikki, at tínir dagar longu vóru taldir her á fold. At tú, sum altíð hevði verið frískur og ferðugur, skuldi
Ydde, sum hann vanliga var rópur, flutti saman við familjuni av Toftum inn í Runavík í 1949. Har hevði hann bygt sær hús, og har kom hann at vera alt lívið, til hann nú andaðist sum ein aldrandi maður
Einans 58 dagar er tað sum skilir ímillum tíðina, har vit høvdu báðar abbar okkara hjá okkum, til báðir høvdu lagt árarnar inn. Fyri okkum abbabørn hava abbarnir báðir havt stóran týdning, og vit hava
Røðin av hvøkkum hesu seinnu árini hevur verið long hjá tykkum. Í hesum tungu løtunum var Lena tær góð at hella til. Tó - Lena legði nú frá sær uttan at siga frá ella at tað vardi nakran. Kanska betri
Tað er nú einaferð lívsins gongd, at tá tú sjálv røkkur at miðjum aldri, fara tey fólkini, sum tú altíð hevur kent, so smátt at falla frá - tað er eins og grundstuðlarnir ridla undir tær, hvørja ferð
Stødd uttanlanda frætti eg, at mín kæra abbasystir var farin, 92 ára gomul. Hetta var ikki óvæntað, seinast eg var har suðuri og heilsaði uppá hana miðskeiðis í juli mánaði, sást týðiliga, at hon var
Ólavsøkuaftan í ár fóru vit øll á Eirargarði í býin, seinni um kvøldið vóru vit í føðingardag hjá Sannu. Tummas snakkaði ikki nógv, sum hann plagdi, áðrenn hann bleiv sjúkur. Meðan hann búði á Eirarga
Tá ið skrivað ella sagt verður nakað um persónar, sum eru farnir av foldum, er tað rættiliga náttúrligt at nevna tað positiva við teimum. Sagt verður við hvørt, at tá eru øll góð. Um eg skal royna at
Skelkandi vóru boðini at fáa. Hans Oluf var brádliga deyður bert 50 ára gamal. Tað er í slíkum løtum, at tankarnir reika, orð eru so ómetaliga fátøk, og spurningurin um hví fáa vit ongantíð svar uppá.
Summarið er aftur komið, tað er so stutt síðani seinasta summar, ja, tíðin gongur ógvuliga skjótt. Veðrið er ikki altíð so gott, men tað er ljóst og nakrir góðir dagar eru altíð við sól. Vit her á Ell
