um altjóða revsidómstól. Ikki kann sigast, at stóra, sterka og stinna samgongan hevur nógv upp á hjarta í hesum tíðum, nú føroyska samfelagið hevur tørv á sterkum leiðarum. Tó má eg nevna, at Samanleg [...] onnur, hví tað var so umráðandi hjá hesum trimum flokkum at finna saman, tá teir hava so lítið upp á hjarta. At Løgtingið undantikið 2 mál hevði reint borð um ársskiftið, og at bert eitt mál er lagt fram eftir

hevur í bløðunum heitt inniliga á føroyingar um at stuðla teimum neyðstøddu. Hon hevur sjálvandi hjarta fyri øllum teimum raktu, men í størstan mun er hon upptikin av støðuni hjá íbúgvunum á oyggj hennara

Johan í Kollafirði frá. Men hevur Johan so yvirhøvur einki í huganum nú, sum liggur honum tungt á hjarta at gera vart við til valið. - Tað einasta, eg ikki veit, áðrenn eg skal tala, er, hvat eg skal siga

gott samstarv ta tíðina vit sótu saman á Fólkatingi. Ein óalmindiliga fitt kona, við einum stórum hjarta, serliga fyri teimum veikaru í samfelagnum. Vit stríddust og fara at stríðast sambært hvør sínari

høpisloysi. Vanvirðiligt. Ein eyðmýkjandi staðfesting um vantandi dirvi og mátt. Leiðin til mansins hjarta gongur ígjøgnum búkin. Bjølgurin í donsku fóðurpatrónini virkar soleingi vit gapa. Og nú standa einar

Føroyum og úti í heimi. Hann er hjálpsamur, erligur og óttast ikki at siga tað, sum liggur honum á hjarta. Hvat/hvør hevur ávirkað tykkum mest? Pál: Mamma og pápi umboðaðu eina samanseting, sum hevur ávirkað

leikti Kendist fótafet sum innan eingjargarð Langtan svár sum elddópur íð heimin kveikti Brennandi í hjarta heimlandstráin skær 8 Runnin eru ár í útlegd kenst á seggi Sál tó stinn og sinnið stint sum Beinisvørð

i síðsta ár, og eisini tá sást, at ungi listamaðurin úr Klaksvík hevur okkurt heilt serligt uppá hjarta. Innara menniskja Málingarnir, sum hanga uppi í Leikalund hesar dagarnar, eru hvør sær smáar súm

vit hugdu alspent eftir hvat rørdi seg innan føroyskan tónleik og hvat øll hesi fólkini høvdu uppá hjarta. Og tað man so brádliga endaði hinumegna sjónvarpsskíggjan frammanfyri linsuna, kundi ein bara fegnast

allatiðina, minnist Vilhelm. Hjarta á røttum stað Uttan mun til, hvat málið snúði seg um, so komu meiningarnar og hugleiðingarnar hjá Atla altíð frá einum vælmeintum hjarta. Hetta hjartaliga, sum setti