Edvard Joensen ?????????????? At mótgongd styrkir, tá tú yvirlivir hana, er bókin Okkara millum dømi um. Hesar frásagnirnar frá fólki, sum hava upplivað krabbamein á egnum kroppi ella hjá teirra næstu

At mótgongd styrkir, tá tú yvirlivir hana, er bókin Okkara millum dømi um. Hesar frásagnirnar frá fólki, sum hava upplivað krabbamein á egnum kroppi ella hjá teirra næstu, eru søgur um pínslur, neyð o

? Eg eri púra samdur í løgmanni, tá hann tosar um, at neyðugt er við einari breiðari semju millum føroysku flokkaranar, áðrenn farið verður undir samráðingar við donsku stjórnina um loysing. Haraftura

Góða omma. Hundrað ár. Tað er so leingi, at eg dugi ikki at skilja tað. Ein heil øld. Og ein sera kollveltandi øld, har framstig og nýggjar uppfinningar hava floymt inn yvir heimin alla tíðina. Eg min

Góði Piddi, nú tað stundar til hesa hugnaligu høgtíð, kennist tað sera tungt og meiningsleyst at skula seta seg niður at skriva minningarorð um teg. Hetta er júst tann tíðin, tú sum smádrongur dámdi o

24.03 klokkan 14.05 er ein løta, sum eg ongantíð fari at gloyma. Ein løta, sum eg í langa tíð hevði stúrt fyri, men tíbetur ikki kendi, fyrr enn hon var her. Løtan, tá telefonboðini um, at mín góða vi

Við hesum fáu orðum vil eg siga tøkk til tín, omma, fyri tann tú vart. Tú vart ikki bert ein omma fyri meg. Tú vart ein mamma, omma og mín allarbesta vinkona. Tann kærleika, ið tú gav, kann ikki greið

Góða Oda! Tað er sera tungt fyri meg, at seta meg niður og skriva nøkur orð um teg, nú tú ikki er millum okkum meira. Men tað uggar meg at vita, at tú nú er komin heim, sum tað stendur í orðinum: “Bur

Fyrst vil eg siga tær takk fyri, at tú bíðaði við at fara til Harran, til eftir vit vóru komin upp at vitja teg í heyst, tá tú vart blivin so sera sjúk. Tá vit vóru heima í summar, vart tú nakað veika

Tá harðast leikaði á visti eg hvar tú var Nú eri eg als ikki sikkur Skal eg til vinstru ella bara har? Nú veit eg als ikki Eg veit væl at tú hvílir Eg veit væl at tú smílir Eg veit at tú sær Men hvat