okkum á tað skrivaða orðið, sum verður prædikað av presti, dekni, sum lesur prædikur, sum ymiskir prestar hava skrivað okkum til lærdóms í kristinlívi okkara. Doypifundurin, sum minnir okkum á at ein dag
skrivaði eg, Ólavur Haraldsonur tín boðskap á norska málinum fyri fólki mínum. Á ólavsøku koma nú prestar og fólkavald við embætisfólkum úr ymsum kirkjum og samkomum í halgidómin at lova Harranum við samfeldum
løgtingið sett Ólavsøkudag á hvørjum ári og fær vígslu sína undir krossmerkinum. Enn ganga tingmenn og prestar í skrúðgongu úr tingstovuni og innar í kór í kirkjuni og síðan aftur i tingstovuna. Enn verður hvønn
loysnir, sum gera tað møguligt at sleppa undan at kroysta eina avgerð niður yvir kirkjuna, sum nógvir prestar als ikki kunnu góðtaka. Og hesi loysnini eiga vit at fara eftir. Helgi Abrahamsen, løgtingsmaður
størsta, sum hevur verið í Havnini til jarðaferð. Prósturin var við í fylginum, somuleiðis tveir prestar og aðrir leiðandi menn. Her vóru høg og lág, religiøs og ikki-religiøs vóru millum teirra, sum vildu
tí besta við donsku kirkjuni. Millum annað opinleikanum - eisini í samband við bispaval! Tí eiga prestar og kirkjuráðslimir, ja, allir føroyskir fólkakirkjulimir at krevja at talan verður um ein opnan valdyst
Tað eru ikki bara prestar og starvsfólk í teirri katólsku kirkjuni í Danmark, sum hava gjørt seg kynsliga inn á børn og ung. Tey seinastu átta árini eru ein prestur og fýra onnur starvsfólk í donsku f
prestagarðinum, og at teir hava ov fáar felagar at skifta orð við um dagarnar. Eitt annað er, at prestar hava tagnarskyldu, og tí kunnu teir ikki tosa við onnur um trupulleikar hjá sínum sóknarbørnum. Tað
Karlot Hergeirsson Útisiglari Valevni hjá Framsókn Hesir útisiglaraar, hesir menn, sum ikki vistu síni livandi ráð tá bankakreppan leikaði í, í nítiárunum . Stóðu við hálv lidnum húsum og stórari skul
. Spurt varð eisini, um tann so serføroyska deknaguðstænastan ikki kemst av, at tað eru ov fáir prestar. Hesum varð ikki beinleiðis undirtøka fyri, hóast ein hevði varhugan av, at her sótu fólk við pallborðið [...] kirkjuni. Eitt sindur skemtiliga endurgav hann eisini Jákup Dahl, sum einastaðni skrivar, at ikki allir prestar dugdu so væl at prædika, men var lestur til eina deknaguðstænastu, hevði fólkið møguleika at hoyra
