einari samgongu orsakað av fiskavirking, teir siga nú skilagott, at vinnan skal stuðlast. Tað eru Guds børn sum batna. Javnaðarflokkurin sigst vera ímóti stuðli, hvat er orsøkin, er tað eitt høgrarák,
sum ikki ber til at seta orð á, ið er svárt at koma ígjøgnum. Hóast Bodil ikki er uppvaksin við, at Gud revsar, so kom tankin tó sníkjandi við hvørt. Men tað kundi ikki passa, at hennara lítli sonur skuldi
Heimamissiónini góðan byr framyvir og eydnu við arbeiðinum til frama fyri alt tað føroyska samfelagið. Má Gud framvegis signa arbeiði tykkara. Takk fyri
bar bygdunum, ið vórðu raktar og øllum tí føroyska samfelagnum. At tað eydnaðist okkara bygd við Guds hjálp at reisa seg aftur, haldi eg, at fyrst og fremst konufólkini áttu heiðurin av. Eg havi viðhvørt
syngur um Guðs undurverk frá morgunstundini - tað havi eg dvølt við í síðstuni. Tað er nevniliga eitt Guds undur, at sólin rísur og at til ber at kóka havragreyt á morgni. Í ár var tað helst eitt vegamót,
myndugleikum okkara, men tað skerst ikki burtur, at vit eru mong, sum skammast teirra vegna. P.S. Gud viti hvat hevði hent, um onkur gloymdi ella fekk hug at gloyma, at játta neyðuga peningin til ein nýggjan
slíkum vitjanum ynskja fólk sær Guds orð at lesa. Hetta havi eg ta gleði at geva teimum. Á Viðareiði fann eg tey trúgvandi lukkulig í Kristusi, og tað gekk framá hjá teimum á Guds vegi. Síðan mítt seinasta [...] okkara góði Gud geva hesum brøðrum alla ta styrki, sum krevst til hesa tvífaldu veiðu. Seinast vit vóru í sunnara partin av Suðuroy, vóru vit sera væl eggjað at síggja, hvussu undurfult Gud hevur opnað [...] leingjast eftir okkum. Tað eru nøkur fá trúgvandi í ymiskum plássum, og tey biðja onkran koma at prædika Guds orð. Tað er mangan harmiligt at síggja, aftaná at long tíð er liðin, hvussu Satan hevur tikið burtur
sum sjálvan seg. Jesus áleggur okkum ikki at døma hvønn annan, tað er bara Gud sum kann døma, og tá vit nú øll eru skapt í Guds bílæti, tá er grundarlagið fyri, at vit samkyndu kunnu vera til fullkomiliga [...] Her koma vit aftur til, hvør ið skal kasta fyrsta steinin. Vit mugu ansa okkum ikki at seta okkum í Guds stað, tí tað er hann, sum er dómarin og ongin annar. ? Hava kristin rætt at døma meg sum samkyndan
skaldsøgu, so eru tað hesi orð: Menniskjan livir ikki av breyði eina, men av hvørjum orði, ið gongur út av Guds munni. Áhugavert við bókini er annars, at tað ikki eru valdsharrarnir, men menniskjuni sjálv, sum
etiskar og trúarligar metingar, kann vera nærri teirri tilbiðjan, Gud vil hava, enn nógvar frómar bønir í kirkjuni? Taka vit leiklutin sum Guds tænarar í álvara, eru tey, sum keypa, tilsamans ein óføra sterkur
