er gomul list eftir Díðrikki á Skarvanesi (1802-1865). Verkið er býtt í 5 partar, Eystur, Vestur, Veingir, Suður og Norður. Tutl gevur út og hevur eisini aðrar nýggjar fløgur á gáttini, t.d. hevur Sámal

regndropar sum fella frá himli. Vit menniskju duga ikki at flúgva, menninir á hesi mynd hava ongar veingir, vit duga heldur ikki at ganga á vatninum ella luftini, men andarnir hjá teimum deyðu ferðast frælsir

gráa kappanum í kuffeertinum og Lone tekur teg við sær í sínum hvíta búna til himmals. Hon hevur veingir. Hon leiðir teg at tí snjóhvíta herliðnum ( 7. kapittul) sum stendur og lovprísar lambinum. Lonesa

nógvar stórar yrkjarar sum Alexandur, ið eru at lesa í søvnunum "Lógvalestur", "Anadyomena" og "Veingir". Javnan hevur hann í bløðunum týddar yrkingar eftir yrkjarar sum Ovid, Johan Wolfgang von Goethe

Frá byrjan var hon ein fuglur, klødd í einum hvítum hami, sum er seymaður upp á hana. Eivør hevði veingir, og á pallinum hingu eisini fleiri uppblást flogfør, sum helst vóru ein skemtilig tøkk til føroyska

hin særda hetjan "Ragnar var ikki nóg nógv virðismettur, meðan hann livdi, tá hann doyði vuksu veingir úr honum. Eftir hetta fleyg hann rundan um bláa himmalin sum ein fuglur á summarins klárasta himmali

sannførdir um, at tóku Føroyar loysing vildu oyggarnar í staðin koma undir bretskar og/ella amerikanskar veingir. Tískil gjørdist tað sovjetiskur politikkur at lata vera við at stuðla loysingarrørsluni í Føroyum

Tað musiska, sum í alt ov stóran mun liggur fjalt og goymt innan í teimum flestu, sleppur út, fær veingir og flog ? nakað, sum øll skúlaumhvørvi bara vinna við. Gott í tykkum í Hoydølum og øll hini við.

Beint eftir klokkan fimm hósdagin lendi nýggja flogfarið hjá Atlantsflog á flogvøllinum í Vágum. Áðrenn nýggja flogfarið lendi, høvdu hini bæði flogførini hjá føroyska fløgfelagnum sett seg, eftir at

okkara vælferð. Vit skulu vísa hetta vakra landið fyri teimum, sum koma at ferðast. Bæði við og uttan veingir.