ein steinur? Teir ivast eitt sindur, um alt er steinur, tí ovasti parturin er meira at kalla ull. Mjúk, ljóst morlitt ull, sum fyri tað kundi verið av seyði. Um tað nú ikki bara var tað, at steinurin er

var, at Petrosjan hevði tapt talvið, hóast klokkan var í ólagi, og hann stóð betur!! Tað vóru ikki mjúk orð, hann segði, tá hann fór skundandi út gjøgnum høllina. Sum sagt eitt ótrúligt upplivilsi í allar

granatir og landminur, sum ríva limir og lív úr spælandi børnum og mammum teirra. (Nevndi nakar um mjúk virði?) Alt meðan okkara sjófólk brúkar sín part av okkara orku í teirra harðvunna baksi um høvini

heimagjørda burgaran við dijonsinoppi og brieosti. Heldur óvæntaða samansetingin er bæði prikandi og mjúk og liggur øgiliga langt frá ofta vamlisligu kensluni av burgara. Og bið so endiliga um ein leskiligan

í tómt tos. Um eitt tiltak av hesum slag skal lukkast væl, ræður mest um, at atmosferan er løtt og mjúk, og at fólk føla seg vælkomin. Salongdaman skal strála út blíðskap, opinleika og lætt álvarsemi. Ikki

royndum enn eg eru púra samd: Her ræður fullkomið lógloysi - ja, anarki!   Meðan landið alt ballar seg í mjúk­an, hvítan vetrarbúna, átti jóla­friður at valdað um bý og ból. Men so er hvørki kring landið, á tingi

við mær. Hann tagdi og tey fóru víðari. Vit nærkast Svalbard. Skýlagið hækkar og skýggini síggja so mjúk út, ein og kavi er í. Í oyrunum merki eg at flogfarið er byrja innflúgvingina. Hesir ólukku proppar

flestu vita, hevði Martin Luther King sum aðalreglu ongantíð at brúka harðskap. Skaldini eru ikki so mjúk. Brecht letur frælsisskipið skjóta býin í sor. Dylan er samdur, men yrkir um ein meira bíbilskan undirgang

hóvlig? - Ja, Jóannes segði hóast alt, at atburðurin hjá Nyrup var óheppin. Men, tað vóru ikki slík mjúk orð, Jóannes brúkti um samráðingarnevndina úr sínum egna landi? - Nei, og eg haldi sjálvur, at tað

stjórn, og tá er umráðandi at hava gott samstarv. – Eyðmjúkleiki er lykilin. Kunnu vit læra at vera eyð­mjúk yvirfyri nýggju støðuni og bliva rík á ein vakran hátt uttan at at blíva hugmóðiga rík, so kann tað