Jens Pauli er farin um sýn og eftir standa minnini. Hann vaks upp í Sandavági, foreldrini vóru Leivur Johannesen, Norðan fyri Vegg í Hesti og Jensina Heinesen á Lofti í Sandavági. Leivur og Jensia átt

Góða Ingibjørg. Tað er tungt fyri meg at skriva minningarorð um teg, eg fati tað ikki enn, at tú ikki longur er ímillum okkum. Tú ert altíð í mínum tonkum, tað eru ikki miera enn tveir mánaðir síðan tú

Góða allar verðinsbesta gjógvaromma. Omma, bert ein lítil seinasta heilsan frá mær, nú omma er farin frá okkum her á fold. Siti niðri í Keypmannahavn og hyggi at myndini í vindeygakarminum, har omma o

Tað tynnist av álvara í liðinum av hoyvíkingum, sum minnast tíðina, áðrenn tær miklu broytingarnar komu, sum gjørdu, at Hoyvík frá at vera ein tann minsta bygdin í Føroyum er vorðin ein tann størsta.

stovu) sat í løgtinginum frá 1928-1936. Tá ríki-Dánjal andaðist 21 . mars 1900 stóð soljóðandi minningarorð í Dimmalætting: "Købmand og lagtingsmand Daniel Niclasen af Sørvaag afgik ved Døden í Tirsdags [...] framburðsmaður og harvið frammaliga í sjálvstýrisrørsluni. Um sonin Niclas Norð í Stovu vóru eisini minningarorð eftir hansara deyð 12 oktober 1939. Dagin eftir hevði Nyhold Debess eina yrking um Niclas í T [...] iva stóðu, tú revsaði tey, ið lógu og svóvu, títt minni tindar branda." Í sama tingakrossi er minningarorð, sum "Vinur" hevur skrivað. Har stóð m.a.: "Niclas var sonur tann viðgitna Dánjal Norð í Stovu

Ung var eg, tá ið mamma doyði, og har komst tú í hennara stað. Eisini sum omma og abbi Selheygg til okkara børn, sum tey eru sera glað fyri. Altíð kundi eg koma til tín, tú vart mær ein tryggur stuðul

Mánamorgunin 6. desember, meðan eg sat í mínum arbeiði, ringdi telefonin. Ein lágmælt rødd segði mær, at Randi var farin heim til teir ævigu bústaðir. Eg slepti mínum arbeiði og segði við tann, ið eg

Í øllum meldrinum renna tankar okkara aftur til summarið, til teir ljósu og langu dagarnir við sól og góðum veðri. Men tað fær okkum eisini at hugsa um myrku skýggjini og tunga missin vit upplivdu, tá

Nú nærkast jólum, og eg sakni teg so nógv, góða mamma. Tú vart mín sólstrála. Tað var so gott at koma norð á Kósina, har sum okkara barnaheim stendur; tú vart altíð so glað, tá tú sá okkum, og har var

Birgir kom eitt sindur óvæntað inn í familjuna. Umdømi hansara leyp framman fyri honum, og søgdu øll, eg møtti, at tað var ein framúr skilamaður, ið systirin hevði fingið. Óansæð við hvørjum fyrivarni