tendraði, fólk fóru til altars, og børn vóru borin til dópin. Um kvøldið fóru vit á møti, tá hevði hvør maður loyvið at gera orðið fram. Hetta var kallað at vitna. Hugnaligt at minnast aftur á. Málburðurin var [...] verður spurt, um tað er neyðugt at hava eina fólkakirkju, jú, har til vil eg svara, at ongantíð í Føroya søgu hevur tað verið meira neyðugt. Kirkjan er einasta friðarstað í øllum hesum meldrinum av átrúnaligum

spælipláss var á sandinum oman fyri Mølheygarnar, so tá ið áin var heil, fleyt inn á plenuna og so maður av húsi við spaka at grava ánna. Vit savnaðu pengar saman at gera spæliplássið í stand við, væl gekk

tora at spyrja nakran um veg, so hoyri eg eina deiliga kvinnurødd aftan fyri meg. Kvinnan er ein maður, sum fer inn gjøgnum úthurðina á barrini Oskar. Skeltið oman fyri hurðina stendur eitt sindur smæðið [...] hondina trilvandi upp í hárið, sum er nýklipt, men langt í mun til bonaðu skallarnar herinni. Ein maður stendur yvir av mær við glasinum í hondini. Hann hyggur allatíðina eftir mær. Eg hyggi niður fyrst [...] vestmenningar so rumpusíðar, sigst, og teir hava eitt serligt gongulag,« hugsi eg, tá ein førligur maður kemur inn. Hesin passaði til ein vestmenning, soleiðis í stødd og í aðrarmátar, men hann tosaði a

Tingformaðurin dámar sjálvur so avbera væl at vera á sjónum og fiska. Hann er eisini nokkso fólkaalskin maður, sum dámar at vera saman við øðrum eisini. Rætt er tað, at vit koyra oftani um brúnna við Streymin [...] enda komin. Heimaftur fara gestirnir nógv minni ríkari og við eini heilt nýggjari fatan av einum av Føroya ríkastu blettum.

Ting-formaðurin dámar sjálvur so avbera væl at vera á sjónum og fiska. Hann er eisini nokkso fólkaalskin maður, sum dámar at vera saman við øðrum eisini. Rætt er tað, at vit koyra oftani um brúnna við Streymin [...] enda komin. Heimaftur fara gestirnir nógv minni ríkari og við eini heilt nýggjari fatan av einum av Føroya ríkastu blettum.

teirri hepnu støðu altíð at kunna bestilla tær atgongd til mikrofonirnar í Útvarpi- og Sjónvarpi Føroya, at lufta tínar meiningar um onnur menniskju og tíni áhugamál, og hinvegin eisini at vera spurd av [...] fundamentalismu. Øll, sum tit hava lært at rópa hetta herrópið, vita ikki, hvat tað er, tey siga. Ein maður segði ein dagin við meg, at eg var fundamentalist. Spurdi hann, hvat orðið merkir. Nei, tað visti

við tað at Føroya Keypssamtøka varð stovnað. Samtøkurnar í Havn, Klaksvík og í Fuglafirði gjørdust nú deildir í Føroya Keypssamtøku, og limirnir høvdu eftir hetta beinleiðis limaskap í Føroya Keypssamtøku [...] húsunum hjá Niclas Ludvig í Bringsnagøtu 10, og fyrsti fyristøðumaður var maður av Bornholm, nevndur Aksel Schou. Hesin maður var nógv umhildin av undangongufólkunum, og tey, ið enn eru á lívi, minnast [...] ku. Endamálið við Føroya Keypssamtøku var hitt sama sum í fyrstu samtøkuni, nevnilig at útvega limunum í felag og undir so góðum treytum sum gjørligt góðar og óspiltar vørur. Føroya Keypssamtøka var skipað

Felagið føroysk Myndlistafólk, Leikarafelag Føroya, Leikpallur Føroya, Føroya Blaðmannafelag, Rithøvundafelag Føroya, Arkitektafelag Føroya, Kórsamband Føroya, Føroya Tónleikarafelag, Føroyskir Yrkisfotografar [...] afar, Dansifelagið Sláið Ring, Listasavn Føroya, Føroya Symfoniorkestur, Føroya Fornminnissavn, Føroya Landsbókasavn, Fróðskaparsetur Føroya, Stýrið fyri Norðurlandahúsið og Tórshavnar Býráð. Hetta farna [...] var í Listastevnu Føroya 1. oktober. Á skránni var regluligt skifti í formansskapinum, eins og val av nýggjum limi í stýrið fyri Listastevnuna. Í Umboðsráðnum fyri Listastevnu Føroya eru umboð fyri: LISA

vera hjartaliga vælkomnum. Hesin góði maður, Fisker at navni, kom so til Føroya; tað mundi vera um mánaðarskiftið, juni/juli 1938. - Tá Fisker var komin til Føroya, spurdi hann meg, um eg hevði áhuga í [...] Hann minnist, at eftir at tey høvdu sitið til borðs har, kom ein maður til hansara at fregnast um krambaviðurskifti í Føroyum. Hesin maður kundi hugsað sær ein túr til Føroyar og spurdi Jógvan, um hann vildi

gera so stórar uppdagingar innan medisinska vísindi, sum hann gjørdi í Føroyum í 1846 sum blaðungur maður. Hesa bókina úr Føroyum lesa granskarar enn. Virðisminkandi orð, ella vóru føroyingar ov nærtakandi [...] skriva nakað annað: "tilvisse Lyssiderne have været mere fremtrædende". Hann meinar, at túrarnir til Føroya vóru eitt av hansara kærastu minnum, hvørs náttúra enn ikki í Tyrol og í bajersku Alpunum, finnast