var alt annað enn rólig. Vit bíðaðu eitt langt og tvey breið, alt meðan vindurin uttanfyri bara vaks og vaks. Hjartað á mær var um at hoppa úr bróstinum. Nervatablettin virkaði slettis ikki, sum eg hevði

tryggja mær, at Havnin enn er staðið, eg innast inni hoyri heima, tí her traðkaði eg barnaskógvarnar og vaks upp saman við øllum hinum havnarfólkunum. Tað er, sum um einki annað kann setast ístaðin, sum gevur

heldur ólavsøkuprædikuna. Tað er tann elsti av yngru prestunum, ið fær henda heiður. Jóannes Purkhús vaks upp í Klaksvík, har hann eisini gekk barnaskúlan. Hann fór síðani á Kambsdal í miðnámsskúla

keypsprísurin skuldi javnast út á kommunurnar í Suðuroy. Sostatt vaks skuldin hjá kommununum tilsvarandi og tað avleiðingin av tí hevði verið, at so vaks skuldin hjá onkrum kommunum upp um eina álíkning, og so

sum fyrr, at eitt partafelag kundi ganga í áravís uttan at nakar læt við seg koma og hallið bara vaks og vaks. ­Nú eru tíðirnar so nógv broyttar. Partafelagslógin er blivin so nógv strangari. Fer eginpeningurin

hava býráðsfundir av og til verið hildnir í sjálvum Ráðhúsunum. Hetta var í teirri tíðini, tá Havnin vaks ómetaliga skjótt, og fyrsta kommunala útstykkingin, sum Heðin Mortensen var við til, var á Konmansmýru [...] so steðgaði upp við jarðarøkjum, vit sluppu ikki víðari, sigur Heðin Mortensen. Fingu Hoyvík Býurin vaks so skjótt, at neyðugt var at binda eystur- og vesturbýin saman við einum ringvegi, og hesin fyrsti

skrivað bókina, sum byggja á umfatandi kanningar av hesum fiskiskapi. – Sum nógvir aðrir hetlendingar vaks eg upp við søgum sluppirnar í Føroyum, sum mínir forfedrar eisini vóru við, sigur John Goodlad við

Ruth á Plógv í 2008 átti næsta sonin, legði hon merki til, at ein knútur á einir tveir sentimetrar vaks í lyskuni. Vikurnar gingu, men knúturin hvarv ikki. - Eg hugsaði um at fara til lækna, men eg tordi

Ongin tosaði um tað Á nógvum økjum hevði Maud Wang Hansen ein barndóm, sum fá munnu øvunda henni. - Eg vaks upp í eini kjarnufamilju við mammu, pápa og einum lítlabeiggja. Men tað var ein kjarnufamilja, sum

illa gekk, og beiggin doyði eisini. Har sat hon so við smáum børnum. Tað varð so, til, at pápi mín vaks og fór at hálpa til, sum frægast, so tey komu eisini ígjøgnum, greiðir Malla frá. Funningur og útheimurin