verið trummuspælari, og tá havi eg jú ikki havt møguleika at ganga runt á pallinum. Tað er super feitt at standa fremst, og øll hyggja og lurta eftir tær, sigur Sveinur Gaard Olsen. Ivaðist leingi um luttøkuna

hálvavegna gloymd. Sjálvur minnist eg best riff’ið í byrjanini av “Minefield”, sum var rættiliga feitt og minti um okkurt hjá Metallica, “Orion” ella “Seek and Destroy” t.d. Nógv hevur hesin fantastiski

Ummæli: Djúpur kirsubersvartur litur, ið er eyðkendur fyri Primitivo-drúvuni har suðuri í Italia. Feit svørt berfrukt og pipu-tubbak í anganum. Smakkurin hevur stóra fyllu, er mjúkur, men tó kryddaður

meira av tí hesaferð. Tað er eisini lekkurt at hava tónleik, sum ikki krevur so nógv av tær. Tað er feitt at hava onkra fløgu í fløgusavninum, sum skilur seg frá hinum, greiðir hann frá. Primitiv upptøkutól

men øll fingu flent gott ígjøgnum, og 48 Pages smekkaðu til við einum orkufullum lagi. Tað var ein feit framførsla, ið kom frá bólkinum hetta kvøldið. Spældi væl og alt gekk, sum tað skuldi. Næstan. Síðani

hending, sum var orsøk til tað. - Tað var tá eg fór til skúlalæknan, og hann segði bart út, at eg var ov feit og skuldi klænka meg 10 kg. - Eg vigaði tá 62 kilo og var eini 157 cm til hæddar, so eg havi helst [...] munin, var, at læknin segði við meg: "Ímynda tær eitt hjarta, sum ikki fær arbeitt, av tí at so nógv feitt er rundan um tað?". Tað skelkaði meg so nógv, at eg alla tíðina sá hetta feita hjarta fyri mær. Tá

mannaminni hevur verið kritahvítur og óáhugaverdur, er nú eitt spennandi og livandi listaverk. - Feitt! Hatta riggar ótrúliga væl, letur úr einari ungari kvinnu, sum gongur framvið. Tað var eisini nakað

skápskommunist, um hvussu tað var í Sovjettsamveldinum í 1930, fært tú at vita, at har var ein ordiliga feit útvarpsstøð, sum spældi nøkur heilt fá tankaleys løg allan dagin tvørvegis bóndagarðarnar, og áðrenn

frið, so eru tað ikki allar, sum eru eins glaðar fyri sítt “frælsi”. Tað kann væl vera, at lívið er feitt hjá dúgvuni, sum er stór og sterk, men tað sær út til at vera rættiliga súrt hjá teimum veiku. Um

fyri, at tær dámar tónleikin, sum teir borðeiða við. Um ikki annað, so kann upplivilsið gerast eitt feitt nostalgi-tripp, tí tað er nemliga har vit eru, bæði tónleikaliga og lyriskt. Harvið ikki sagt, at