hesi orð høvdu staðið á prenti, byrjaðu samráðingarnar við donsku stjórnina. Samgongan valdi at halda fast um ta smølu leiðina, við lítlari, viðhvørt mest at kalla ongari, undirtøku í fólkinum. Og samgongan

Johannesen eftir øll­um at døma ikki. Hann legði til brots við at sláa fast, at Javnaðarflokkurin er ein samríkisflokkur. Hann sló fast, at 60.000 tons av makrelinum skulu seljast á upp­boði, og hann kravdi [...] sum í fjør. Jóannes Eidesgaard hevur í mong ár lagt størri dent á pragmatiska telving enn at standa fast við prinsipp og hugsjónir, helst fyri at varðveita maktina. Hann toldi tí Fólka­flokkin, tá flokkurin

og sjálvsálit hjá einstaka íverksetaranum. . Royndir vísa, at íverksetarar hava lyndi til at halda fast við síni hugskot og eru bangnir fyri at samstarva við onnur. Mangan tykist sum um, at íverksetarar

nónstaði, Í vestri Blábjørg blá. Teim næstur Slætnatindur sæst, Og Húsafelli nær At Borgini sær heldur fast. Rytafjall ringin slær. Kom, vitja hesi fjøll við mær Í summarsól og dýrd, So verður sálin lætt í

og fíggjarliga var rætt at fara undir projektið, meðan lagnan hjá Vágoynni var meiri ivasom, fekst fast samband. Nú er almenna orðaskiftið endað í tí mest óhepna sporinum, sum hugsast kann: Valfeløgini

i. Vit blivu jú meistarar í dreingja­deildini eisini, sigur Sámal Ímundarson, ið altíð hevur eitt fast pláss við vøllin, tá dystur er: – Ja, mær dámar best at standa aftanfyri, har sum vit eiga at skora

Føroyum boðar sjálvur formaðurin hátíðarliga frá suðuri í Skálavík, at neyðugt er við, haldið tykkum fast, nýggjari tjóðskaparrørslu! Makan til politiskt neyðaregg skal man leingi leita eftir! Er hetta alt

stigtakarum, sum vilja bróta upp úr nýggjum. Tí er umráðandi, at tit sum hava hug til tess, halda fast og sýna neyðugan vilja og áræði til at forfylgja tykkara málum. Men tvey viðurskifti vil eg heita

hálsinum niður í lungnapípurnar. Sjúklingurin andar av almakt ímeðan og er sera sperdur. Anna heldur fast í hondina á sjúklinginum. Men serlæknin sær eingi sár. Allar slímhinnur eru normalar. Men iltinnihaldið

meinslaður er, og tó krossin hann ber, fer hann upp á hin einsliga heyg. 3. Hoyr, teir negla hann fast! Og hvør nerva, sum brast, í hans hjarta so pínafult skar; krossin reisa teir tá, fjøldin hyggur hann [...] heyggjar og fjøll, og eitt róp hoyrist, eymkiligt, sárt; og hans hjarta, tað brast, vreiðin rámti hann fast, og hitt æviga vónloysi várt. 5. Ja, hann andaðist har, og hann gravlagdur varð - á, hann leið fyri