sínari umsorgan fyri sjúku konuni, og aðrir persónar vísa við smáum gerðum, hvussu nógv ein hjálpandi hond, eitt viðurkennandi prát, ja, smáar gerandisgerðir, kunnu hava fyri onnur. Her merkja vit veruliga

1948. Her varð sjøtul settur á eina nýggja tíð, har føroyingar fingu lóggávu á ymiskum økjum undir hond, og leggjast skuldu lunnar undir føroyska fyrisiting. Í hesum døgum komu nakrir føroyingar aftur úr

gjøgnum dyrnar undir trappuni, og bankaði á hurðina til høgru: Út kom Karstin Hoydal við knívi í aðrari hond og einum klippfiski í hinari: “Nei hetta er Fiskiídnaðarstovan, handan hurðin har er inn til Fisk

við flosklum um, at vit muga skapa føroysk arbeiðspláss og fáa føroyingar í arbeiði, uttan at rætta hond frá síðu sjálvir. Tað er ikki nokk bara at siga tað, tað má gerast nakað við tað. Eitt alternativ

spíranum innan sálarfrøðisligar bók­mentir á føroyskum, og okkum leingist eftir meira frá hennara hond.

væl hagreitt, at eingin kundi seta fingur á hetta. Ikki so sjáldan var Judith og rætti Finnuri eina hond, tá ið skaffingin skuldi hava ein serligan dám, t. d. upp undir jól. Tá ið Finnur legði frá sær, tók

ikki vera bangin fyri, at tá ið vit ikki fáa verið á arbeiðsmarknaðinum, so eru skipanir, sum taka hond um okkum. Vit hava brúk fyri einum nógv sterkari trygdarneti enn tað vit hava í dag. Vit hava eisini

forkunnugt vín, granskar og lesir uppá. Tá gestirnir koma, stendur hann í køkinum og leggur seinastu hond á, meðan kjøtið hvílir og sósin fær rætta konsistens. Tað snýr seg um framleiðsluna og um at verða

flokki sat eg saman við Finni Johannesen, sála. Ein dagin í tímanum smuglar hann mær eitt hvítt bomm í hond­ina. Hvat skuldi eg gera? freist­ing­in varð ov stór og eg fekk lusk­að bommið í munnin, ósæddur av

sigur Hans Andrias Sølvará. Kjakmentan í kreppu Seinastu mánaðirnar hevur Hans Andrias lagt seinastu hond á bók um føðisøgu Jesusar. Eitt evni, sum søgugranskarar kring heimin hava granskað og skrivað um