norðuri í Boð, og eg hoyri eitt kraftugt surr aftanfyri meg. Omma hevði sæð flúgvaran koma lágt yvir sjógvin inn eftir víkini, og so upp um fjallið, og tá fara skjútsini á Skálalandinum at skjóta eftir flogfarinum

at rógva út. Tá hann var 15 ára gamal kom hann aftur til Havnar at ganga á VBV. Men hugurin til sjógvin var stórur, og eftir lokið preliminerprógv, var Jóannes til skips við ymsum skipum. Í 1960 fór hann

fjøllbroyttur tónleikur í Kulturhuset Islandsbrygge, sum liggur miðskeiðis í Keypmannahavn og beint við sjógvin, har føroyingar fara at framføra Vísur, Blues, Punk og Rock´n Roll. Kvøldið byrjar við eini konsert

og stima, sum vit vildu við bátunum, sum lógu á Taratanga. Frá barni av vóru vit fortróligir við sjógvin. Grønur var okkara barndóms dalur. Hetta eina árið varð Paula til fyrimuns, hann slapp fyrr til skips

geispaði og hevði líka sum hug at leggja seg aftur. Nósin vísti eingi tekin til, at hann ætlaði sær á sjógvin undan okkum. Undir liðini á honum lá ein nýdeyður summarseiður og bíðaði eftir, at nósin gjørdist

vindi, aldu og kulda stríddist hann fyri at bjarga lívinum. Eftir áheitan frá monnum sum hava við sjógvin at gera og kenna Fríða, ynskir hann nú at siga frá hendingini. Ein hending, sum lættliga kundi gjørt [...] langt niður, at dekkið fyltist við sjógvi. - Eg stóð soleiðis, at eg hevði ongan møguleika at síggja sjógvin sum kom inn á dekkið. Onkur rópti at eitt brot kom, men alt hendi bara so skjótt, at eingin fekk [...] Teir stóðu har pinnastívir, tigandi og vóru púrasta í sjokk, samstundis sum trolið rann út í kalda sjógvin og við mær hangandi føstum í, sigur Fríði. Hann steðgar á eina løtu og sigur so: - Tað eru slíkar

geispaði og hevði líka sum hug at leggja seg aftur. Nósin vísti eingi tekin til, at hann ætlaði sær á sjógvin undan okkum. Undir liðini á honum lá ein nýdeyður summarseiður og bíðaði eftir, at nósin gjørdist

Max heldur, at um hann skuldi fara upp á land at arbeiða, so skuldi starvið helst hava okkurt við sjógvin at gera. - Eg helt, at starvslýsingin um deildarleiðarastarvið sá ógvuliga spennandi út – og hon

flúgvari kom sunnanfrá, gjørdi eitt sving niður við Strond og fleyg so oman aftur og setti seg á sjógvin uttanfyri Tinganes. Hetta var Locatelli, italienarin, sum vit vitstu um var í Orknoyunum og tvær [...] nú lá hann altso fortoyaður við boyuna uttanfyri Skinnarasker. Hvør fjøl í Havnini bleiv drigin í sjógvin og fyllt var við fólki, so nógv sum rúmaðist, og Locatelli var ”umringaður” av undrandi Havnarfólki

Nú er bara at koyra fram eftir sløttum allan vegin og tað mesta av farleiðini er heilt niðri við sjógvin, so tað sparir uttan iva eisini nógv brennievni. Nú er vegurin eisini tveybreytaður allan vegin,