Tað er ógvuliga torført at byrja aftur í skúlanum, nú tú ikki longur er millum okk um. Tá hurðin gongur, hyggur man fyri at vita, um tú ikki kemur gangandi inn í floks stovuna. Tað kann ikki passa, at
hesaferð, sum tikin varð burtur í sínum besta blóma ? bert 19 ára gomul. Tað er so tungt at skriva minningarorð um teg góða Súsanna. Stutt tíð er tað síðani, vit sótu inni hjá okkum og prátaðu um alt, sum hent [...] mínum, vildi hava meg út ? ella eisini bara vera hjá mær. Ikki er tað hálvt ár síðani tú skrivaði minningarorð um Eyðun. At tú skuldi fara so skjótt aftaná ? á sama meiningsleysa hátt ? er ófatiligt. Tú vart
Theodor er farin. Hann hevur lagt árar inn og sagt farvæl. Árini runnu avstað í Fuglafirði og við Fuglafjarðar skúla. Kenslusamt rin er innan veggja, ei undur í, tá ið tú hevur arbeitt saman við fólki
Theodor er farin. Hann hevur lagt árar inn og sagt farvæl. Árini runnu avstað í Fuglafirði og við Fuglafjarðar skúla. Kenslusamt rin er innan veggja, ei undur í, tá ið tú hevur arbeitt saman við fólki
Her á fold skjótt lívið út man renna, Hvør kann siga, góð man vera tíð, Hvør man tal á lívsins døgum kenna? Brátt sítt síðsta slag tín klokka slær. Fari at royna at skriva nøkur orð um teg, góða Mása.
Tung vórðu boðini vit fingu í mei, at Tina varð farin so brádliga. Eg vil við hesum fáu orðum takka tær fyri alt, tú hevur verið fyri meg og alla familjuna. Takk fyri títt blíða og milda lyndi og tín
At Tomma ikki er ímillum okkum longur er so óskiljandi. Okkara bindiklubbur verður ongantíð tann sami uttan teg, góða Tomma. Tú vart eitt so gevandi menniskja. Tú spreiddi ljós, har tú vart, altíð so
Á Argjum situr ein maður so eina, hann hevur mist konu so kær. Hon var eitt og alt fyri hann. 3 børn hava fingið og ommubørn við, aldrin kærleika manglaðu, tú givið hevur nógv. Alt lívið tú gav og tók
Torkil var sonur Ingiborg og Poul Johannes Beder í Vági. Hann var borin í heim 27. februar 1924 og var næstelstur av fimm systkjum. Eftir lokna skúlagongd fór Torkil at lesa guðfrøði og gjørdist prest
Tann dagin, týsdagin tann 12. februar, á veg norð úr Havn, ið eg fekk deysboðini um Torleif, var tað sum steðgaði alt upp. Tann maður, ið eg síðstu næstan 16 árini, havi arbeitt tætt saman við í polit
