Tjóðveldi við sær sum borgarstjóra. Men fundur hevur ikki verið enn, og nú er støðan tann, at allir pílar peika á Arna Brattaberg úr Tjóðveldi sum borgarstjóra. ##med2## Sum skilst er upp á tað, at Tjóðveldi fær
Men fáa teir ikki neyðugu royndirnar, er trupult at hava nakað at vísa á, heldur hann. Ringt at peika avloysaran Tað verður helst trupult hjá nøkrum venjara at taka dystin upp við Johan, um tosast skal
umráðandi, at allar kommunur hava somu royndir at byggja víðari á. Nú hevur landsstýrismaðurin valt at peika á eina ávísa kommunu sum vælegnaða royndarkommunu. Hvør grundgevingin fyri hesum vali er, er trupult
ikki so langa tíð sigur Erling Jørgensen, sum fegnast um, at tað loksins eydnaðist at fáa kommuna at peika á eitt grundøki. -Tá vit so frættu, at vit kundu gerast grannar til alt ítróttarvirksemi í Gundadali
- Har var als ikki nógv gott at peika á. Bara málini gjørdi munin. Vit vunnu alt ov fáar bóltar, og B68-leikararnir vóru nógv grammari enn vit, segði Arnbjørn peikandi á, at serliga miðvøllurin ikki spældi
hóma onkustaðni, og stimbrar familjuna til at halda á við tí, í staðin fyri bara at finna feilir og peika á tann óhepna atburðin. ? Ein týðandi liður í okkara ráðgeving er at taka samveruna í familjuni upp
leggja frá sær, og at lata onkrum øðrum stýrisvølin í hond. Men tá hetta nú er hent, vil hann ikki peika á nakran ávísan sum nýggjan formann. Hvussu so við at hann sjálvur verður nýggjur formaður? - Tað
minnilutarnir ofta stuðlaðir av vesturlendskum stjórnum, og gevur hetta IS góðan gróðrarbotn. Teir kunnu peika á vánaligu umstøðurnar hjá fólkinum, at vesturheimurin er við til at kúga tey, og at tey tí hava ein
um Føroyaøki: vór:u vi:gjørdir. Vit hava nú data, sum vísa løgini undir basaltinum, har vit hava peika: út eitt ávíst øki sum serstakliga áhugavert. Hetta er ta: vit kalla fyri Brugduprospekti:. Joseph
Tað er ómøguligt í kaotiska meldrinum av tango, klesmer, balkan, polka og fólkatónleiki annars, at peika á nakran felagsnevnara, annan enn Dánjal sjálvan. Men tað er júst poengið. Við sínum mongu og djúpu