sumbingur, sum vaknaði hesa náttina. Hann sigur, at hann ivaðist ikki í, at talan var um eitt flogfar í neyð og hann stóð bara og bíðaði til hann hoyrdi, at tað brast. Men so fjaraði ljóðið burtur aftur, uttan

við ymsum virðismiklum í, t.d. ferðaseðlum. Har stóðu vit á gistingarhúsinum, men vit kærdu okkara neyð. Har varð spurt, um vit vóru limir í Dansk Musikerforbund og eg hevði limakortið upp á mær, og so

greiðir frá, at hann sum 14 ára gamal byrjaði at hugsa um tilverunnar meining. Spurningurin um heimsins neyð, órættvísi og líðing tyngdi unga havnardrongin. Hann fór at lesa Bíbliuna og setti seg í samband við [...] almáttugur og alvitandi, men alt hetta verður víst aftur, hyggja vit kring okkum og ásanna líðing, pínu og neyð. Hetta sigur John við íblástri frá klassisku spurningunum hjá gamla grikska heimspekinginum Epikur

ella ein bólk, sum hava gjørt eitt megnararbeiði í tí stilla við stuðuli og øðrum til onnur, ið líða neyð á ein ella annan hátt. Hetta átakið er ógvuliga líkt Månedens buket hjá danska sjónvarpslæknanum,

ein hvirla. Jakoba settist aftur og segði, at hon tordi ikki at geva honum gentuna. Hann fekk við neyð og deyð latið hurðina aftur, og tá breyt av álvara upp um. Regin slapp ikki fram um aftur bilin aftaná

frá fólki, sum hava upplivað krabbamein á egnum kroppi ella hjá teirra næstu, eru søgur um pínslur, neyð og elendigheit, men har tær flestu, júst sum í ævintýrunum, kortini endaðu væl og lukkuliga. Dømi

einkjuna Britt mest sum er skoytt uppí sum fyri ein ordans skyld at staðfesta, at alt ikki nýtist at vera neyð og elendigheit kortini. Søgan ?Tað andaliga skal vera miðdepilin í mínum lívi? er í allar mátar øðrvísi

einkjuna Britt mest sum er skoytt uppí sum fyri ein ordans skyld at staðfesta, at alt ikki nýtist at vera neyð og elendigheit kortini. Søgan "Tað andaliga skal vera miðdepilin í mínum lívi" er í allar mátar øðrvísi

frá fólki, sum hava upplivað krabbamein á egnum kroppi ella hjá teirra næstu, eru søgur um pínslur, neyð og elendigheit, men har tær flestu, júst sum í ævintýrunum, kortini endaðu væl og lukkuliga. Dømi

vit at hava í huga, at meðan vit hava almikið av øllum góðum, so eru tað onnur, ið líða hungur og neyð. Aftur aðrastaðni eru tað tey, ið eru rakt av krígsførslu ? ein ólukkulig støða, tey eru komin í,