Uppkolaður viður, svart sót, knúst glas og vátir hyljar dekka gólvini í húsinum, sum brendu í Miðvági mánanáttina. Brúggersið í eystasta endanum er ikki so illa farið, men tess longri inn vit koma, tess
men Jay brúkar vátu buksurnar til lappa, og turkar sum frægast vatni uppaftur. Teir hava hvør sítt glas av hvítvíni, eg havi fingið vatn, og Nik hevur endiliga fest sær í. So er klárt at byrja samrøðuna
hvussu tey skula handfarast. Kryddarí er vísind og strekkir seg nakað longri enn til tann nærmasta glas-krukka við TexMex frá Santa Rita. Nýggja bókin frá Kille Enna lýsir ein ørgrynna av kryddaríum og
ongum í so máta. Viðarlundin er sjálvandi býarpark, og so hava vit eisini Skansan, grøna økið á Glasheyggi, og Græsagarð. Men eg haldi at hesi økini eisini líkasum sløðast einsamøll runt í býnum.
at hesin bletturin við stórum klettum og mongum plantum er alt ov vakur at fara undir betong og glas. Tey vilja varðveita hetta lendið. Ein bygningur tekur ein stóran part av hesum sermekta fríøkinum
lur í heiminum og tað luktaði altíð so væl at koma inn til døgurðaborðið. Eisini samlaði hon uppá glas skógvar, veit ikki hvussu nógvir teir vóru í tali men har vóru nógvir. Á hyllunum í stovuni og í skápinum
sína fyrstu solo fløgu, Colourless Day, út á TUTL. Fyrr í ár var hon við á fløguni hjá Vokalensemblet Glas, sum fyrr í hesum mánaðinum varð nominerað á Danish Music Awards 2010 í kategoriuni ?Ársins Danska
fyrsta staklagið hjá bólkinum, síðani fløguútgávan ”Feeling Like A Caged Lion Pacing Behind One Way Glass” kom út í 2015. Ranchus eru: Sigmund, Sjúrður Samuelsen, Ólavur á Skipagøtu og Jónsvein Mikkelsen
bassistur í bólkinum Makrel, er høvuðsmaðurin í bólkinum. Sum artistnavn ber Hergeir tó navnið Jonathan Glass, og sigur hann filmspersónin Steso minna um seg sjálvan á mangan hátt - áhugin fyri bókum, tónleiki
ómetaliga hart, kanska mest av skommini, eg føldi. Og tað var onkur dagur, har eg mundi tikið eitt glas. Niðurtúrarnir í dag eru sjáldnari og er lagið ringt onkuntíð, hugsi eg bara, at alt loysir seg. -
