humanistisk-hermeneutiske forhold til det menneskelige aspekt. Det fundamentalt menneskelige finder navnlig sit udtryk i skildringer af tabet af barndommen. Erindringen om barndommen er hos Heinesen et hårdt

Martin Luther, George Washington, Winston Churchill, móðir Theresa?Listin er langur. Tað er eitt navn, sum skínur fram um øll onnur nøvn. Tað er Jesus Kristus. Jesus hevur verið ljós heimsins í 2000 ár

eginleikarnar her á landi, heldur hann. ? Í einum lítlum samfelagi sum okkara, kanst tú skjótt fáa eitt navn, og tað gevur nógvar ambitiónir innan tónleikin. Tað eru heldur ikki so nógv, sum duga betur at spæla

seigliga. Fet fyri fet kemur hann beina leið yvir hagar, eg siti og heilsar. »Velkommen Joensen. Mit navn er Mikkelsen. Skal vi ....?« Hann vísir við arminum yvir móti lyftuni. Á aðru hædd fara vit út. Ganga

er kun at gøre ondt værre. Vejen frem er at holde sig til Jesus, følge ham, bede til ham og i Jesu navn lade Guds Ord fælde Satan og dæmonerne, sådan som det siges i salmen: Vor Gud han er så fast en borg

Larsen, stjóri, ið vónar, at dyrnar í nýggju lemmahøllini verða latnar upp í summar. ... Uppfinnarin Navn: Helgi Larsen Føddur: 1958 í Vági Útbúgving: Flogverkfrøðingur 1965 ? 1975 - Skúlagongd í Vági 1975

reinleiki hon er fongd við, eisini hevur skeinur. Og so hevur hon gud hjálpi mær eisini næstan sama navn sum blómutyssið, glansmyndin hjá flokkinum, hevur. Kanska hevði tað verið eitt hugskot at skift rósuna

nøjagtig samme stof som stjernerne. Fordi man føler sig som et led i den kosmiske sammenhæng. Det er jo navnlig det, at vi er en del af evigheden. Ein av sangunum á nýggju fløguni, hevur Annika Hoydal sjálv sett

er gleðiligi boðskapurin boðanardag Mariu, tí stórverk hevur Guð gjørt, hin alvaldi. Og heilagt er navn hansara. Og miskunn hansara varir ætt eftir ætt hjá teimum, sum óttast hann. Tí kunnu vit eisini á

smáa, og tað hoyrist framvegis millum orðini, at tað ikki bara er ein fyrimunur at vera eitt kent navn, tí tað so sanniliga eisini kann vera ein forðing. – Eg má viðganga, at eg havi drigist eitt sindur [...] um, tí hesum hevur tú ongan áhuga fyri«. Eftir øllum at døma ímynda fólk sær, at fyri tað um mítt navn er blivið nógv eksponerað og eg havi arbeitt við Hörpu øll hesi árini í Íslandi, so eru so nógvar