“ rópti kátur hann, „vit skulu jú somu leið.“ Men hvítu hond sína fjaldi hon og svaraði avgjørt: „NEI.“ 2. „Ájú, bert ein stuttan tein, kom við!“ Nú røddin var mild og blíð. „Her vegurin slættur og góður
hugaligt. Men merkir tað av sær sjálvum, at vit skulu rokna við einum veruligum gullregni á Rhodos? - Nei, sjálvandi ikki. Tí heimurin stendur sjáldan í stað. Hini londini betra seg eisini, men vit hava avgjørt
eg svara beinleiðis, um vit eiga at hava eina almenna kanon við føroyskum bókmentum, so er svarið nei. Fyri tað fyrsta haldi eg tað ikki vera eina almenna uppgávu at siga fólki, hvat tey skulu halda um
oljufelagið í framtíðini væntar at gerast einasti útbjóðari av tungolju í Føroyum, sigur Janus: - Nei, tað mást tú spyrja aðrar møguligar útbjóðarar um, men fyri tann, sum kemur fyrst í gongd, er tað sjálvsagt
hevur evsta vald yvir egnum viðurskiftum? Finst nakað tílíkt ríki? Svarið er eitt klárt og greitt "NEI". Tíðin er farin frá "Nationalstatinum" (fullveldisríkjum) sum í gomlum døgum lítið og einki samband
Askham Bjarnason, er eisini avgjørdur, tá vit spyrja hann um Føroyar hava nakrar serligar fyrimunir. - Nei, tað hava vit so avgjørt ikki. Vit signalera einki á KT-økinum. Hygg eftir skúlunum har sært tú lítið
mundið, at nakrir reiðarar buðu 115 milliónir fyri bara Fiskavirking. Framtaksgrunnurin takkaði eisini nei. Nú standa vit so eitt ár seinni við vissuni um, at somu feløg, ið bjóðaðu 115 milliónir fyri bara
øll samd við løgmanni í hesum, og undirritaði veit í hvussu er, at stættarmunurin er ikki horvin, nei, hann er bara vaksandi. Hygg bara eftir, hvussu myndugleikarnir blíva við við at geva teimum ríku
sólin setur og rísur enn, Ólavur í landi teirra livandi, Ólavur skoðandi páskasólina, sum aldri setur, nei, dagur aldri aftna skal. Staðurin, lambið er ljós hansara (Op. 21,23). Moody sigur um staðin: Hugsa
drotningina í sjónvarpinum, tá ið hon var í Føroyum. Hon var kanska og vitjaði teg? spurdi eg konuna. - Nei, men tey ungu er vøkur. Hon hevði sæð Frederik og Mary í einum myndablað. - Mary er bara so vøkur,
