mun til fólkatalið. Ikki bert tóm hús. Men serliga hús, har eitt ella tvey fólk búgva. Børnini eru flutt heiman, og húsið fyllist einans, tá okkurt serstakt er. Fólk í mínum aldri og eldri, ið kundu hugsað

hevur tikið myndirnar, sum eru í kalendaranum hjá Lions Tórshavn. - Mítt arbeiði sum myndamaður hevur flutt seg nógv hesi árini, og nú arbeiði eg mest fyri fyritøkur, kommunur, stovnar og fyri fyriskiparar

finna burðardyggar loysnir fyri at røkka hesum. Samstundis er ein risafjøld av fólki, sum verður flutt upp í meðalklassan um allan heim. Tey ynskja sær eisini eina vaskimaskinu og aðrar hentleikar og vit

um skráseting í kirkjubókunum, helt Miðflokkurin áfram í samgonguni og lat sær linda, at málið var flutt til annan landsstýrismann at avgreiða. Aftur her fekk ein tað fatan, at “maktstøðan” hevði meira at

fiskiskip í Føroyum. Føroyingar hava fiskað í Barentshavinum í 100 ár, og síðan fiskimørkini blivu flutt út á 200 fjórðingar, hava vit gjørt fiskiveiðuavtalu við Russland. Vit hava serkunnleika í at gagnnýta

niður í nakrar fáar reglur? Vit komu at kennast sum grannar Niðri á Túni, eg sum ný flutt til bygdina, og tú, sum vart flutt heim aftur eftir útlegd í Danmark. Vit høvdu javngomul børn, so tað var lætt at

7-8.000 kr. í løn fyri heimaansing, sum kommunan nú rindar sínum ansingarstovnum pr. barn - kundu flutt játtanina frá stovni til foreldur. Umframt hesa mánaðar ’løn’ høvdu foreldur spart sín part av kostnaðinum

føroyskum kvinnum. Tá fiskivinnan av álvara tók seg upp í Føroyum, varð arbeiðið hjá nógvum monnum flutt frá heimaútróðri til fiskiskap við størri skipum ofta mánaðir at gangin. Havið var eitt vandamikið

Tá eg var smágenta í sjeytiárunum, tá mamma og pápi mín fyri stuttum vóru flutt heim eftir lestur í Keypmannahavn, minnist eg mangt og hvat – og fátt inspirerar børn og ung meira enn teirra nærmastu avvarðandi

gera møguleikan hjá okkum í landinum at royna burðardygt grønmeti, ið er gjørt í landinum. - Stutt flutt, einki plastikk, og burðardygt. Eg hevði arbeiði á Sandi burturav í Veltuni, ið lærdi meg nógv um [...] jarðberum, og so mangt annað, ja so er munurin ikki stórur longur á skjótt pressaðari massaproduktion, flutt úr heiminum til okkum, og tí burðardygga vit hava í Føroyum, lítil og eingin. Hetta gevur eisini