Gundadali smíltist Hákun Mortensen saman við øllum hinum. – Fólk smílast, tí tey eru væl fyri. Eg eri ein maður, sum arbeiðir um dagin og geri fimleik um kvøldið, og tað er fínar greiðir. Tað skuldu øll byrjað

at vera Kurt Westergaard, tá hann í gjárkvøldið noyddist at rýma í eitt trygdarrúm í íbúð síni, tá maður kom eftir honum við øks. Tvey skot vórðu latin av við heimið hjá danska karikatur-teknaranum í Århuus

dreymum um tað perfekta heimið. Vit støkka inn á gólvið uppi millum Gilja, har Mariann frá Royal og maður hennara, Rúni Brimvik, vísa okkum teirra dreymahús. Eitt nú hava tey sjónvarpsskíggja í hvørjum rúmi

ð á heimasíðuni hjá reiðarafelagnum, um tað er rætt, at tað er so rúmsátt í tí bólkinum, at hvør maður kann fara á flot hvørja ferð stovnurin kemur fyri seg, sigur Jacob Vestergaard, at hann illa dugir

ganga gjøgnum havnargøtur í djúpum tonkum við hondunum handan bak . At síggja til var hetta ikki ein maður, ið tók tilveruna við løttum, minnist hon. Hartil var maðurin yrkjari og livdi sína kommunistisku

Eg eri bara áhugað og havi altíð fingist við eitthvørt ítriv, greiðir Turid Christophersen frá. Maður hennara hevur gjørt tey tingini, sum eru smíðað, og omman Irena Christophersen hevur bundið tað, sum

eigur fyrsta landsdystin til góðar, men hevur fyrr verið til venjingar hjá landsliðnum, er nýggjur maður í hópinum. Og so eru Vagnur Mohr Mortensen og Christian Høgni Jacobsen aftur við á landsliðnum. Fróði

dystin, tí í eygunum á øllum eru dystirnir millum HB og KÍ tað størsta. So her er einki at ivast í, at maður fer av húsi til Havnar at hyggja og stuðla, tí hesin dysturin hevur so nógv at siga. Vinna vit, eru

Ein maður er nú ákærdur fyri eina óvanliga grova neyðtøku, eina náttina herfyri Tvær ferðir royndi hann at neyðtaka somu kvinnu Fyrru ferðina miseydnaðist tað. Men seinnu ferðina fekk hann fullført neyðtøkuna

besta sjónrænarastíli, har allir bátarnir bardust móti hvørjum øðrum. - Á takinum sat eisini ein maður og spældi uppá ein trummu, so tað veruliga kom ein krígsstemningur í. So, onkuntíð sníkti man seg