Finnur Justinussen hevur verið í Svøríki og royndarvant, og Pól Jóhannus Justinussen hevur í vikuni verið í Aalborg og royndarvant. Annars er tað so friðarligt í føroyska fótbóltsheiminum, sum tað
eru luttakandi kommunurnar Vága-, Sunda- og Porkeris kommunur. Útlendsku samstarvspartarnir eru úr Svøríki og Finlandi, sum eisini skipa fyri líknandi tiltøkum. Verkætlanin verður framd í tøttum samstarvi
sum umboða Føroyar, og Ísland, sum er vertstjóð, eru Estland, Letland, Litava, Frakland, Týskland, Svøríki, Noreg og Danmark eisini við á leiklistastevnuni. Nólsoyingarnir eru 8 fólk í ferðalagnum, og leikararnir
frágreiðing, sum lýsir úrslitini av eini størri norðurlendskari kanning, har Føroyar, Ísland, Noreg, Svøríki og Danmark (vegna Grønland) hava samstarvað við tí fyri eyga at lýsa dálkingarstøðuna í havsúgdjórum
Skotlandi, Náttúruvísindadeildin á Fróðskaparsetrinum hevur havt samstarv við Mittuniversitetet í Svøríki, umframt at Handilsskúlin á Kambsdali hevur bjóðað FHS- og HH útbúgvingar umvegis fjarlestur. Nú
Í hesum døgum er heimsjamboree, fyri skótar úr øllum heiminum, í Svøríki. Í tí sambandi eru 29 skótar og leiðarir úr Føroym á skótalegu millum 39.000 aðrar skótar úr 150 londum. Hetta er 22. legan av hesum
guðfrøðideildina á Setrinum, og í 1987 gjørdist hann doktari í guðfrøði á universitetinum í Lund í Svøríki. Doktararitgerðin snúði seg um politisku søguna hjá føroyska kirkjumálinum, ein ritgerð, sum navnframi
Onkur spyr so, hvat hetta hevur við føroyska vinnu at gera, og kann so aftur vísa á, at í t.d. Svøríki er tónleikavinnan eitt gott íkast til teirra búskap. Fyri at vísa á sjálva útgávuna, er hon EITT
Vatnsdal, KÍ Jóannes Kalsø Danielsen, KÍ Hørður Askham, HB Brandur Hendriksson Olsen, Helsingborg IF (Svøríki) Sølvi Vatnhamar, Víkingur Gunnar Vatnhamar, Víkingur Tróndur Jensen, NSÍ Hallur Hansson René Shaki
tilsamans, men embætisfólk eru eisini við, og oftast ein úr Norðurlandaráðnum. Hesaferð eitt umboð úr Svøríki. Og samstarvsráðharri er eisini við, og er tað hesaferð Kaj Leo Holm Johannesen, sigur Henrik Old