eru við í savninum, og um samsvar er millum hesa allýsing av vísindaskaldskapi og tað, sum vanligi lesarin higartil hevur fatað sum vísindasøgur ella science fiction. So hóast einki beinleiðis verður sagt [...] Hetta er ein bókmentasøgulig yvirlitsgrein, sum er sera upplýsandi - myndprýdd er hon eisini - og lesarin fær nógv nýtt og áhugavert at vita. Eyðsæð er eisini, at hon er skrivað av einum høvundi, ið tykist
anglefire.com/on2/harrypotter/. Um orðini eru hennara egnu, er ilt at siga. Lesarin kann sjálvur gera av. Eingin annar enn lesarin eigur kumpass í cyberspace. Og vilja vit senda Joannu eina heilsan, so er
kommunurnar avdúkar ikki so lítið um hugburð til kommunurnar, frá Anniku Olsen. Síðani vil eg gera lesarin varhugan við, at undirritaði er i løtuni borgarstjóri fyri Eysturkommunu, og eg havi bjóða meg fram
menniskjafigurum frammanundan. – Men hvar er landslagstemaið í hesum lutum? – kundi tann gløggi lesarin spurt og ja, hetta er eitt av fleiri dømum uppá, hvussu meiningsleyst og til tíðir útholað frams
tær? Hvat týðir tað, sum stendur í teimum? Tá ósamsvar er millum keldurnar, hvørjari keldu skal lesarin so trúgva? Eitt dømi um virknan keldukritikk er tað, sum stendur á bókakápuni. Har sigi eg, at úrslitið
tær? Hvat týðir tað, sum stendur í teimum? Tá ósamsvar er millum keldurnar, hvørjari keldu skal lesarin so trúgva? Eitt dømi um virknan keldukritikk er tað, sum stendur á bókakápuni. Har sigi eg, at úrslitið
løntu. Tey hava onki við sakina at gera. Vit tosaðu um almennar lønir, og ikki starvsfólk. Ivast lesarin, so er at lesa greinina aftur! Fyri stutt at endurgeva tað, sum stóð í greinini, so vísti eg á, hví
hennara gerðir eru avlagaðar, og søgan vísir hjúnalagið sum rangmynd. Tann fyrsti sanni persónurin, lesarin kunnast við, er seytjan ára gamla Rósa Maria, sum letur lesaranum jarðbundnar lýsingar av hinum kvinnunum
undir 300.000, og ein annar har fólkatalið upp til 1 millión. Endamálið tykist mest at vera tað, at lesarin skal siga, ?Oys, Oys, Oys, hygg øll hesi smáríkini sum longu hava fulveldi. Hví skulu vit so ikki
Bonnie Taylor og Sanne Salmonsen. Onkuntíð hómast eisini ein lítil Nina Person í hennara rødd. Lesarin sær helst, at hetta er eitt torskilt roknistykkið, men eg skal royna at greiða frá mínum sjónarmiðið
