fullsettur, og sungin var ein sangur til jarðarferðina, sum Jenny hevði yrkt. Systkini bóru hann seinasta teinin. Ættin ger eisini nógv fyri at halda samband við familjuna hjá Otto. Sum skilst liggur fyri hjá Jenny

og hóast tað skilst á honum, at nú er við at koma undir land, so skundar hann sær neyvan síðsta teinin, tí hann hevur lagt nógva orku og tíð í hesa bókaætlan. Sum so mangur, so gjørdist eisini Jens Guð

rann Joan Bláfoss so maraton kapping fyri fyrstu ferð, og hon fekk eina óføra góða tíð. Hon rann teinin í tíðini 2.50.09, sum er 19 minuttir skjótari enn metið, sum Rigmor N. Arge átti. Joan var nummar

tíðini 35 minuttir og 32 sekund. – Hetta var triðja árið, eg var við. Fyri tveimum árum síðani rann eg teinin eitt sekund skjótari, men ta ferðina kundi tíðin ikki góðkennast, tí teinurin hjá kvinnunum var 50-100 [...] og arbeiddi beint ímóti ætlan, eri eg sera væl nøgd. Málið var at betra tíðina frá í fjør og renna teinin eftir umleið 36 minuttum. Tað eydnaðist!

áðrenn endað verður við hálvum marathon ? 21 km. Joan nýtti 4 tímar, 8 minuttir og 24 sekund um drúgva teinin, og hetta var skjótari, enn nøkur onnur kvinna í kappingini megnaði. Joan, ið til dagliga venur og

áðrenn endað verður við hálvum marathon – 21 km. Joan nýtti 4 tímar, 8 minuttir og 24 sekund um drúgva teinin, og hetta var skjótari, enn nøkur onnur kvinna í kappingini megnaði. Joan, ið til dagliga venur og

alla sína tíð fram til dagin í dag. Tá var søgan tann, at Johan síðan hann fylti 80 ár hevði svomið teinin úr Føroyum til Íslands, og nú var væl áleiðis heim aftur. Tá hevði hann svomið 556 km, nú trý ár

metrar. Johan skuldi kappast við Jóhannis Toftum. Tað gekk ikki so væl, tí Johan tapti. Men hann svam teinin enn einaferð og fyri hetta fekk hann eitt hamrað silvurpennaskaft við haldara, sum hann enn eigur

næstan vrak. Men vit hildu, at vóru vit komnir so langt, so skuldu vit eisini royna at koma seinasta teinin eisini. Hesa náttina lógu vit undir Skúvanesi. Tann fyrsta drekka­munnin, eftir at vit vóru farnir

stórt og drúgt arbeiði og verið hollir stuðlar. Lat verða sagt um Jonu, nú hon hevur gingið henda teinin, at hon er kend sum ein tignarlig, diplomatisk og dugnalig fyristøðukvinna, sum væl verður talað