endamál, sigur Linda Gunnlaugsdóttir, stjóri á Eimskip. ? Av tí, at soleiðis er, er tað ógvuliga ringt at finna avloysarar, og harvið er eisini meira trýst á fólki at fáa tey aftur til arbeiðis. Vit meta [...] til at missa eitt starvsfólk upp í seks til sjey mánaðar. Eg havi tosað við mammur, sum hava havt ringt við at finna eitt ansingarpláss, men tær flestu hava altíð funnið eina loysn sjálvar, og eru tí komnar

atburð og er róligur, hóast fýrverk verður skotið, sigur Fríðhild Debes. Í summum førum er støðan so ring, at tað ikki ber til at læra hundin, at fýrverkið ikki er vandamikið, hóast tað larmar og gevur eitt

og at fáa tað ringt við seg sjálvar. Tí soleiðis sær veruleikin út. Gentur millum 8 og 11 ár eru glaðar og hava gott sjálvsálit. Gentur úr 12 ár og uppeftir eru oftani tunglyntar, hava ringt sjálvsálit,

fáa eitt óneyðuga dýrt sjúkhúsverk, sum ikki hongur saman, so alt heilsuverkið sindrast og verður ringt at fáa á rætta kós aftur. Her dregur hilsumálaráðharrin til seg og síni uttan fyrilit. Fyrst skuldi

Áhugin fyri antik og gomlum lutum annars er ógvuliga stórur, sigur Noomi. ? Um páskahátíðina hava mong ringt til mín, fyri at keypa av teimum lutum, sum verða sýndir fram í SMS, og tað sigur ikki so lítið, leggur

pástandir hava púrt einki samband við veruleikan og hava bert til endamáls at seta fólkaflokkin í ringt ljós og at flyta focus. Fólkaflokkurin hevur ongar ætlanir um, at sparingarnar innan tað almenna skulu

ganga út ímóti tveimum samdøgrum, og eingin bátur kom aftur. So vónirnar vóru ikki góðar, og tað var ringt lag umborð. Tá kom sinnið í skiparan, og gamli avgjørdi at hiva inn, og so var farið avstað. Hann

eru, er tað altíð fyri lágætt. Vit fóru so at sigla inn, tað var um eitt korter at sigla. Men so ringt veður var, at vit høvdu úr at gera við at ansa bátinum, at stýra og at pumpa. Vit komu so inn í víkina

eru vit eisini í Føroyinga­havnini. Men nú vóru vit bara við einum báti, Boga. Tað var blivið so ringt at fáa fólk. Orsøkirnar vóru kanska fleiri. Hetta var einki serligt lív, og inntøkurnar vóru einki [...] Skopun Hendan víkin sum vit vóru í, var ein hampuliga góð vík at vera í, men sum so ofta var strondin ring at koma at. Men har var eitt ilt av einum krana, sum vit riggaðu til. Hetta fingu vit so dánt hjálpt

vóru hampu­liga góðar, og sum so hendi eing­in skaði. Eg minnist onga ferð, at tað var nakað serliga ringt veður á hesum ferðum. Tað sum hendi við Fursund í 1959, var ikki neyðugt. Tað var ikki siglt eftir